Bilge kadın, anneme...

Yirmi yıl olmuş ayrılığın... Sanki dün gibi ve sanki sabaha karşı gene kaldırıp, Uludağ'dan gelen, ılık, kaymaklı bir bardak sütü içireceksin bana... Sonra , ''..ah hayırlı, ah şu sigarayı bir bıraksan, bir bıraksan şu zehri diyeceksin, bak göğsün gene dolmuş''... Ben tekrar rüyalara dalarken, sen de sabah namazına hazırlanacaksın, ardından secdede tesbihle, dualarla güneşi karşılıyacaksın...

İki arkadaş beni arabaya bindirirken, ''...benim oğlum herkese iyilik yapar, kimseye zarar vermez, iyi çocuktur o, nereye götürüyorsunuz onu ''...diye hesap da soracaksın!.. O Mayıs'da ömründen bir on yıl çaldığım için beni bağışlar mısın?.. Belki de sormamalıydım bu soruyu sana, gevezelik işte; sen kimleri bağışlamadın ki!... Umurbey'in Hayırlı Teyze'si!.. Şeri hayıra dönüştüren, gökyüzüne dönük o nurlu yüzünü, o soylu ellerini, seni tanıyan hiç kimse unutmadı... Dışardan gönderdiğin, böreğin içine saklanmış, ''...Zeki, ilk sözünü unutma, ifadeni öyle ver!...'' notunu ileten, iyi bir arkadaşın unutmadığı gibi!... Otuz yıl sonra karşılaştığım, eski bir tutsaklık arkadaşımın, senin güncel gazeteleri eskitip, yiyeceklere sararak bizlere ulaştırdığını, unutmadığı gibi!...

Bu yeryüzünde konakladığınca, insanlara bilgi dağıttın, hep iyilik yaptın... Herkesi hayırla andın.Çok kızdıklarına, ya ''Allah islah etsin'' ya da ''Allah iyiliklerini versin'' diye beddua ettin!.. Ben kendi dünyamda olduğum için, sonra bir gün farkettim ve sordum, ''evde bu kadar tuz niye var'' diye!.. Meğerse adakları olan bütün mahalle kadınları sana tuz da getiriyorlarmış ve sen onları sonra başka şeylerle birlikte yoksullara, öğrencilere dağıtıyormuşsun!... O küçücük, bereketli maaşın, ne işlere yararmış meğer!... Vefatında, sana ilahiler okuyan onlarca öğrencinin bütün evi doldurması da boşuna değilmiş...

Bana güzel genlerini bağışlayan, hayırlı annem, güzel annem... Seni hiç unutmadım ki, ne ben ne de kardeşlerim.
Bize hep sen öğrettin; dünyayı, iyiyi, güzelikleri, dürüstlüğü, iyiliklerin kalıcılığını, dünyanın geçiciliğini, deniz yıldızlarını...

Hep nurlar içinde kal; bizde gücümüzce, aydınlık yolunda, küçük bir fener olmaya devam edelim. Sevgin, dostluğun hep bizimledir. Saygıyla, ellerinden öperim.