Bir 23 Nisan anısı...

23 Nisan ve Nisan yağmurları...

Sanırım ülkenin bir çok yerinde yağmurlu ve de soğuk nedeniyle törenler iptal edildi. Çocukların çoğu eğer özel bir görevleri yoksa bu günü evde geçirecekler. Tıpkı yıllar önce benim gibi...

Henüz 4. sınıftaydım ve ilk olarak 23 Nisan törenlerine özel kıyafetlerle katılacaktım. Bababmdan izin çıkması muhteşem bir olaydı. Annemle birlikte öğretmenimizin yaptığı toplantıya katıldık ve 2 ayrı renk olacak olan elbisenin kumaşından örnek alıp renk belirledik. Benim elbisem eflatun olacaktı, kumaş ince organzeden di ve ışıl ışıl parlıyordu ama sanırım benim gözlerim ondan daha çok...

Verilen adresten kumaşı alıp eve geldik. Anneciğim iyi bir terzi idi ve verilen modele göre benim ölçülerimi aldı ve kumaşı kesmeye başladı. Ben de hemen onun yanına oturup neye ihtiyacı olduğunu önceden anlayıp, toplu iğne veya makası hemen uzatıyordum. Yavaş yavaş elbise şekillenmeye başlamıştı. Sevinç ve heyecandan yerimde duramıyordum.

On gün vardı 23 Nisan'a ve biz her akşam yapacağımız hareketlerin provasını yapıyorduk. Sondan bir gün önce de elbiseli provamızı yapacaktık. İçim içime sığmıyordu, herkesin beni elbisemle görmesini istiyordum. Çok yakışıyordu bana eflatun, zaten bunu farkettiğim o günlerden beri eflatun benim favori renklerim arasına grmiştir.

Annem elbiseyi bitirip giydirdiğinde ve kendimi boy aynasında gördüğümde, gözlerime inanamamıştım, adeta bir peri kızı veya prensesler gibiydim. Sondan bir gün önce hem elbiseli prova hem de elbiseyi okula bırakmak için gittik ve eve döndük. O yaşlarda aslında durgun bir çocuk görüntüsü çizmeme rağmen içimdeki heyecanın etkisinden zıp zıp yerimde duramıyordum. Annem de yüzünde kocaman bir gülücük, sevincime ortak olmaya çalışıyordu. O gece çok zor uyudum ve sabah olup kalktığımda dışarı bakmadan annemin yüzünden birşeyler olduğunu hissetmiştim. Pencereden dışarı baktığımda bunun nedenini hemen anladım. O güne kadar günlük güneşlik olan hava yoğun bulutlarla kaplanmıştı.

Okula gidene kadar dua ediyordum inşallah yağmur yağmaz diye. Neyse henüz yağmur başlamamıştı , elbiselerimizi giydik ve sıradaki yerimizi aldık. Öğretmenimiz başımızda dışarı çıktık ve Beşiktaş Barbaros Bulvarına doğru yürüyüşe geçtik. Henüz 5 dakika bile olmamıştı ki birden gök gürldedi ve arkasından sağanak bir şekilde yağmur başladı. Öğretmenlerimiz hemen hızlı adımlarla hatta koşarcasına bizi okula döndürdü.
Gözlerimdeki yağmur, dışardaki yağmuru bastırıyordu. Büyük bir üzüntü ve hayal kırıklığı ile okula girdiğimizde o kadar kısa bir zamanda sırılsıklam olmuştuk. Hemen elbiselerimizi çıkartıp kurulanmaya çalıştık. Okulda bile, elbiselerimizle kalamamıştık.

Hala her 23 Nisanda sanki kendim o törenlere katılacak mışım gibi havayı takip ederim. Bu gün de 23 Nisan ve hava kapalı, törenler iptal oldu. İçimde o aynı sıkıntı ve üzüntü...

Nice güneşli 23 Nisan'lara...