Bir bebekle değişen hayat

Bundan 14 ay önce, dünyalar güzeli bir kız dünyaya geldi. İlk gün hiç bir şey anlayamadım. Halen şoktaydım. Daha dün güzel eşimin karnında hareket eden şey, bugün dünyadaydı. Yüzüne baktığım anda içimde bir şeylerin koptuğunu hissettim. Şimdi benim kızım mıydı bu çocuk? Evet ya benimdi. Müthiş bir duyguydu bu...

Bebeği olan bilir. İlk aylarda özellikle uykusuzluk olmak üzere bayağı sıkıntı yaşadık. Ama tatlı bir sıkıntıydı bu. Bebek her geçen gün değişiyor, daha da güzelleşiyordu. Artık hayatımız çok farklıydı. Her şeyden önce 3 kişiydik evde. Hayatımızı bu bebeğe göre düzenlemek zorundaydık.

Sinemayı, tiyatroyu, gezip tozmayı unuttuk. Hayatımızdaki tek eğlence bu bebekti. Şimdi 14 aylık Ayça Irmak. Dünyalar güzeli oldu. Çok da yaramaz. Artık başedemez hale geldik. Evde dikkatini çeken ne varsa kurcalıyor, ortalığı birbirine katıyor. Ama bu yaramazlıkları beni daha da mutlu ediyor.

Eskiden de çocukları çok severdim, onlar da beni. Ama evlat sevgisi gerçekten bambaşkaymış. Onunla gülüyor, onunla ağlıyorsunuz. Saçının teline zarar gelse, ciğeriniz sökülüyor sanki. Akşamları işten eve yorgun argın döndüğümde, koşup, baba diye bağırarak gelmesi ve boynuma sarılması, onu koklayıp, öpmek tüm yorgunluğumu ve sinirimi alıyor. Bütün hayatı unutuyorum.

Kızımı çok seviyorum. İyi ki varsın Ayça Irmak...