Bir ben var bende

Neredeyse yedi yıl oldu Türkiye’den ayrılalı. Önce Amerika, sonra Kanada derken savrulan bir yaprak misali sonumun ne olduğunu bilmeden bıraktım kendimi rüzgara. Arkadaşlarmı, sevdiklerimi, memleketimi görmek için yaz tatillerini iple çeker oldum, kaldı ki bazı yazlar dönemedim güzel ülkeme, içime akıttım yalnızlığın zehrini. Şimdi aynaya baktığımda onsekiz yaşında topraklarından ayrılan tüysüz delikanlı değil çok yakında baba olacak adam suretine bürünmüş bir çocuk görüyorum. Ben miyim o? İşte onu bilmiyorum.

Aynadaki yansımanız yaşlandıkça insanların size karşı beklentileri de artıyor. Rüzgar bir başka esiyor artık hayatınızda. Sulara gömülen bir gemi gibi yavaş yavaş hayallerinizi bırakıp artık ayakta kalmak için ne yapılabilir onu düşünmeye başlıyorsunuz. Küçükken uyumadan önce kurduğunuz hayaller geliyor aklınıza, çocukmuşum diyorsunuz kendi kendinize. Hep en tepede görmek isteriz kendimizi. İnsanın yapısında, kimyasında var sanırım bu. Kim fakir ve yalnız olarak hayal eder ki kendini? İnsanoğlu kötü olan hiçbirşeyi yakıştıramaz kendine.

Artık başında kavak yelleri esen delikanlı değilim ama özlüyorum düşünmeden hareket etmeyi, bitmeyen bir enerjiyle tüm gün bisiklet kullanmayı, her öğünü yutarcasına geçiştirip futbol maçlarına koşturmayı... Büyüdüm artık, adım atmadan önce iki kere düşünüyorum çünkü canım kıymete bindi, kaybedeceklerim var ve artık düşünmeden yapılan hareketler çılgınlık değil aptallık olarak algılanıyor erişkinler ülkesinde.

Hayata nasıl bakacağımı bilmiyorum. Amatör film çekmeye çalışan bir yönetmen olarak baksam önce genel planda hayatımı alır sonra boy planda devamını getirirdim. Bir Psikolog olarak neresinden tutsam hayat elimde kalıyor. İyi mi, kötü mü? Savaşmak mı lazım? Akışına bıraksak? Ben en iyisi ben olarak bakayım belki çocukluğumu, umutlarımı, hayallerimi de içinde bulurum. Belki hayatın içinde, derinlerde bir yerlerde benim gibi bir Ben vardır.

Arıyorum onu her gece rüyalarda
Umutsuz bir hayat ve ten kokan bir bedende,
Her gece yalnız bekliyorum gönül mağbedimde,
Belki birgün Ben’i bulurum diye.