Bir hayat öğretmeni, Ömer Kotan hakkında..!

Öğretmenlerimiz bir başkadır, hepimizin hayatında yer etmiş en az bir öğretmen vardır. Bu değerli insanlardan bazıları sadece derslerinde sizleri eğitmez, hayat yolunda da size rehberlik eder. Size doğruları gösterir ve en önemli ders olan yaşam yolunda çok önemli sırlar verir.

İşte hayata bir ders gözüyle baktığımda aklıma ilk gelen Ömer öğretmenimdir. Lise yıllarında bizim Bağcılar Lisesi' ne geldiğinde o da kendi eğitimcilik hayatının ilk adımındaydı. Ancak kendine has üslubu, öğrencilerine verdiği değer onu kısa zamanda bizlerin en değer verdiği ve saygı duyduğu öğretmenlerinin arasına soktu.

Liseden mezun olunca ara ara ziyarete gitsem de yalan yok son on yıldır kendisiyle görüşme şansımız olmamıştı. Sadece memleketi Adapazarı' na taşındığını ve eğitimcilik hayatına burada devam ettiğini duymuştum. Birkaç ay önce fırsat bulup lisemi ziyaret ettiğimde bizim kuşaktan hala bu okulda eğitim hayatına devam eden sevgili edebiyat öğretmenim Ali Eser' den Ömer öğretmenimin telefon numarasını aldım.

Bir akşam üzeri kendisini aradığımda çok şaşırdı. On yılı aşkın süredir görüşmüyorduk. Akşam üzeri gelen eski bir öğrencisinin sesi onu çok mutlu etmişti. Ancak benim bir konuşmayla yetinmeye niyetim yoktu. 2-3 haftada bir yaptığımız Adapazarı ziyaretlerinin ilkinde buluşmak üzere anlaştık.

Sevgili Ömer öğretmenim Karadeniz' li olunca onu yaşadığı köyde bulmak için yola koyulunca haliyce yaşadıklarımda biraz fıkra tadında oldu. Ömer öğretmenimin telefonda yaptığı tarifle yaşadığı, Karadenizlilerin ağırlıkta olduğu köyü bulmam uzun sürmedi. Köye vardığımda isim vererek doğrudan öğretmenimin yaşadığı evi bulmak amacındaydım. Ancak sorduğum herkes büyüğü olsun, küçüğü olsun:

-Az ileride kapısı kahverengi olan ev, onun evidir.

diyordu. Diyordu da yol üzerindeki evlerin neredeyse tamamının kapısı kahverengiydi:)))

Neyse azim gösterip, buldum evi. Kendisi benden:

*Hocam, köy girişindeyim. Buradan beni alır mısınız?

şeklinde bir telefon beklerken karşısında beni görünce oldukça şaşırdı. Uzun uzun konuşup hasret giderdik. Geçen onca yıla rağmen Ömer öğretmenimde azalan saçları dışında değişen pek birşey olmamıştı. Herşeyiyle yine etrafındakilere hayat dersi vermeye devam ediyordu.

Hoşcakalın..!