Bir İstanbul masalı

Aşkım,

Ayvalık’da gün batıyor. Güneş yavaş yavaş kayboluyor bulutların arasından..Ben sahildeyim…Gözlerim uzaklarda…Aklım sen de... Seni benden alıp götüren maviliğe bakıyorum... Sanki götürdüğü gibi getirecek diye… Hüzün yağıyor Ayvalığa… Göz yaşlarıma bulaşıyor . Ben başka bir alemdeyim ... Geçmişimle hesaplaşma saati gün batımları…Çok uzun zamandır bu böyle.

Ben çok sevmiştim Demir’i… O çocukluk arkadaşımdı benim… Beni görmesi için çok çaba sarf etmiştim. Ama O fark etmezdi beni. Çirkin ördek yavrusuyla kim ilgilenir ki…Ama sen her zaman yanımdaydım..Şimdi düşünüyorum da sen farkındaydın çirkin ördek yavrusuyken de, güzel bir kuğuya dönüştüğümde de… O dönmeden malikhaneye ben de uyumazdım..Penceremde beklerdim İllaki görecektim Onu bir kez uyumadan önce.Sonra magazin dergilerindeki resimlerini saklardım kitabımın arasında...Her gün başka bir kızla çekilmiş bir resim… Üzülmez miydim , üzülürdüm elbet. Ama o dönüp dolaşıp buraya gelirdi. Benim O’nu beklediğim bahçeye… Büyünce biz her şey değişmişti..Çocukluğumuzun masumluğu nereye gitmişti .Araya soyadlarımız girmişti… Çocukken neredeydiler , nereye saklanmıştı Kozanlar ve Arhanlar…

Dediğim gibi yanımda olan sendin aslında… O ağaçtan düştüğümde kucaklayıp da beni hastaneye götüren, bomba patladığında malikhanede annenin yanında değil de benim yanımda olan, yüzümde ARC’nin ürettiği kremlerin yaptığı alerjiyi fark eden, annem ameliyat olduğunda destek veren sendin… O gün garajda Demir ‘e olan duygularımı anlatabildiğimde nihayet, beni dinleyenin sen olduğunu nereden bilebilirdim ki…

Sen ne zaman girdin kalbime bilmiyorum… Her şey nasıl da kendi akışındaydı.. Hep kavga ederdik seninle aslında. Aileni korumak adına verdiğin savaşın bir parçasıydım ben aslında…Sen aşkıma değer biçen….Sen dediğini yaptırmaya çalışan güçlü patron … Ben inadım ve gururum ile ayakta durmaya çalışan fakir kız..Türk filmlerini kahramanları gibi…

Ve bir gün giriverdin hayatıma… Külkedisi, prensesin oluvermişti senin.Bana o kadar çok değer vermiştin ki…O kadar çok sevmiştin ki beni. Aklım karıştı belki de..Taşıyamadım senin sevgini… Düğünümüzde Binnur yanıma yaklaşıp” sonunda Arhan olmayı başardın..Kardeşi olmadı ama Abisi “ demişti..Belki haklıydı da.. Ben ne çok hata yaptım… Bocaladım..Ne Kozan’dım artık… Ne de Arhan olabiliyordum..Herkes karşıydı bana. Gazetelerde çıkan haberler…Behiye Hanım’ın tavırları.. Sen ejderhalarla savaşan şövalyemdin benim…Yalnız ailene karşı değil Binnur’a karşı da korudun beni hep.. Benim evimin orası olduğunu, nefes alamıyorsa gitmesi gerekenin O olduğunu söylediğinde mi sevmiştim acaba seni…

Tabularını benimle yıktın sen. Belki de ilk defa karşı çıktın ailene… İstediğini ilk defa yaptın… Beni sevdin…Ailene karşı evlendin benimle… Demir’e rağmen evlendin benimle… Ama ben de çok sevdim seni... Hani kalbine saplanan o bıçak vardı ya ..Ben orada öldüm ilk kez…Seni henüz bulmuşken sen kanlar içinde yerde...İkinci kez öldüm bebeğimizi kaybettiğimde...Bakamadım yüzüne...O kadar iyiydin ki bana karşı. O kadar anlayışlı , o kadar sevecen… Çok suçluydum oysa ben… Nasıl gittim Maçka Parkı’na …Hala aklım almıyor… Bana mı kalmıştı yardım etmek birine… Bir insanı kazanmak için gittiğim yerin nasıl bir kötülük getireceğini başımıza nereden bilebilirdim… Sen ve ben iyi niyetimizin kurbanı olduk aşkım. Sen beni mutlu etmek için doğum günü hediyesi vermiştin bana o dershaneyi...Nereden bilebilirdin ki bu günlere geleceğimizi..İyi niyetimizin kurbanlarıyız sen ve ben.

İstenmeyen gelindim ben..Soyadım Goyalı değildi.Senin için önemi yoktu biliyorum...Senin sevdiğin Esma idi.. Ama ailen...Biliyordum çok yorulmuştun bu savaşta..Bana hissettirmemeye çalışsan da biliyordum..Belki özgürlüğüne kavuşturmak için seni uzaklaştım senden..Sen asla isteyemezdin bunu benden..Bebeğimiz doğduğunda her şeyin biteceğini, huzursuzlukların yani ..Bir aile olunca daha güçlü olacağımızı düşünmüştüm...Bu fikre sığınmıştım ben..Onu da kaybedince tutunacak dalım kalmamıştı..Çekmiştim kendimi..Bu kadar iyi olmasaydın keşke..Bağırsaydın, azarlasaydın … Aklım başıma gelirdi belki…Ama yapmadın… Sen de çektin kendini..

Başka bir kadını gördüğümde yanında …İşte o zaman aklım gelebildi başıma… Çok yakışıklıydın… Kariyerin vardı…Çok zengindin ve Arhan’ dı soyadın…Ama sen külkedisini seçmiştin… Bense kaybediyordum işte seni… Çok geçti artık bizim için..Bizi unutamadığını nerden bilebilirdim ..Bana hiç söylemedin ki…

Sen yalnızdın mavi suların kucağında gecen gündüze kavuşmuştu… Ben kalabalık bir ortamda idim..Günlerimin çoğunu Kiraz ile geçiriyordum..Sen bilmiyorsun tabi..Teyze oldum ben...Anne değil de teyze..Çiçeğin kızı Kiraz…O öyle sevimli ki… Bebeğimiz yaşasaydı abla ya da abi olacaktı şimdi…Bebeğimiz öldü… Biz öldük … Aşkım yaşayan, ayakta tutan beni.. Sana olan sevgimi, öyle kuytusuna sakladım ki yüreğimin, kimseler bulamaz benden başka..İlk gün ki kadar güçlü.Öyle olmasaydı ayakta kalabilir miydim ben .

Yıllar öncesini hatırlıyorum…Bahçemiz… Senin bahçeni… Benim gizli bahçemi…Sana bir gün aşık olasın diye beddua edişimi… Yağmurlu gecelerde kahve içişimizi… Nasıl da kaçmıştık arabayla gizli gizli…Ne çok anımız var her köşesinde..Şimdi bahçemizde yok artık… Kıyıdaki bu bank… Sırdaşım şimdi…Dili olsa neler anlatır kim bilir…

Güneş battı yüreğime yine… Gitme zamanı sevgilim.Yemeğe beklerler beni...Senin yemeğe bekleyenin var mı Selim…Nasıl tütüyorsun burnumda bilemezsin…Hasretin kördüğüm boğazımda… Yutkunduğum özlemin… Bir iki gün kaldı sevgililer gününe..Şimdi de ben bekliyorum seni . Çağırdığında yanına gelememiştim , garsonun eline tutuşturduğum bir pusula … Çok üzmüştüm seni..Sana değil kendime kızıyorum ben…Yaşadıklarımın hepsini hakkettim ben.. Tek üzüntüm sana çok acı çektirmiş olmam...Bana vermiş olduğun değere, sevgiye, layık olamadım aşkına…Eğer hala yüreğinde varsa yerim bu sevgililer gününde bekleyeceğim seni…Gel sevgilim yeniden başlayalım her şeye…Unutalım da geçmişi…Geleceğe bakalım umutla…Yeni başlangıçlara…

Esma

"RESİM:ALINTI"