Bir kişi başka bir kişiyi örnek alıyorsa sorun örnek olanda değil örnek alandadır

Başkalarını kendine örnek alma anlayışını çöpe attık şükür. Çok yazdık; çok konuştuk, çok söyledik, insanlar zor ikna oldular. Ve hala olmayanlar var.

 

Bir de bazıları “Bunun böyle olduğunu zaten biliyorduk” demezler mi… Niye örnek alınır? Onun gibi olmak için. Örnek olanlar da masum değil, yaşantısıyla bana örnek oluyormuş, ya git işine!

 

Örnek almak taklit etmektir… Birini örnek alıyorsan sen olmaktan çıkarsın, o olursun. “Ama o çok değerli…” Birincisi onu kendine ne kadar örnek alırsan al onun gibi olamazsın. Üstelik dejenere olursun kendin olarak kalamazsın. İkincisi onun çok değerli olduğunu söylüyorsun, değer ölçün ne? Örneğin güzel bir kadın iyi bir kadın mıdır? Güzellik, belki on tane özellikten biridir ve çok güzel olmasına rağmen diğer özelliklerini beğenmezsen çöpe atabilirsin. Onu kendime fenomen yaptım dedin, peki noldu?

 

Örnek alınanın bu işte suçu olamaz, örnek alan suçludur. Evet, bu kendi öz kişiliğine karşı işlenmiş suçtur. Başkası olacaksan sana ne gerek var. “Seni kendime örnek alıyorum” Seni de kendine örnek almak isteyen varsa o kişiye hangi tarafını göstereceksin? Başkasını örnek aldığın için kişi sende örnek alacak bir şey bulamayacak ki…

 

Birini örnek almak kendini yetersiz hissetmektir. Oysa hiç kimse yaşayabilme açısından yetersiz değildir. Karakterin senin beğendiğin karakter değil yüreğinin istediği karakter olacak. Ben de Brave Heart olmak isterdim ama… Bak, olamam demiyorum, bana uygun değil.