Bir küçük yürekten...

Sabahın erken saatlerinde yüreğime dokundu hisleriyle ve sağduyusuyla 6 yaşındaki oğlum.

Sabah' ın erken saatlerinde heyecanla odamıza gelerek;

"Anneciğim evimize yanlışlıkla giren bir kuşa nasıl faydalı olabiliriz?"

"Oğlum, onu tekrar dışarı salıvererek.."

"Ama anne evde besleyemez miyiz? Önce gider ona bir kafes alırız, sonra da yem alır karnını doyururuz."

"Evde besleyemeyiz oğlum. Çünkü onlar özgür olmak isterler doğada. Onu kafese kapatırsak, sadece kendi zevkimiz için onun özgürlüğünü sınırlandırmış oluruz. Onu doğadan, onu arkadaşlarından ve belki onu ailesinden ayırmış oluruz."

"Peki anneciğim onu salıverelim. Düşündüm de ben de yanlışlıkla gittiğim bir yerde alıkonulursam ne kadar özlerim sizleri.. Okulumu, arkadaşlarımı, oyuncaklarımı.."

"Şimdi anlaştık, hadi oğlum hazırlan da okula geç kalma!"

"Ama anneciğim, siz işe gidiyorsunuz, ablam okula gidiyor, ben de okula gidersem anneanneme kim bakacak? O hasta, yalnız kalamaz ki!"

"Kalır oğlum, o artık iyileşti. Anneannen şimdi kendisine de bakar bize de bakar oğlum.."

"Anneciğim sen duygusuz musun?"

"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

Bir küçük yüreğin duyguları sarmaladı her yanımı.

Merhametinle, sağduyunla, duygularınla büyü küçük yüreğinle. Seni hiçbir şeyin değiştirmesine izin vermeden...