Bir nesil kayboluyor...

Milletlerin hayatında bir çok inişler, çıkışlar vardır.. Her şey dümdüz, monoton olarak gelişmeye bilir. Türklerin anayurdunun

Orta Asya olduğu , oralardan çeşitli devletler kurduğu, sonra da yayılarak Anadolu’ya kadar geldiğini tarih yazıyor.. Kurulan sonra yıkılan tekrar kurulan 18 Türk devletlerin de ne gibi iyi – kötü günler olduğunu.

Yine bu zaman içinde insanların neler çektiğini bilmiyoruz.. Devlet kurmak kolay şeyler değildir. Kim bilir ne canlar –kanlar ve birçok kişinin kahramanlığı – fedakarlığı pahasına bu başarıların kazanabildiği bir masal anlatımı içinde çoktan unutulup gitti..

Ama bir yakın tarihimiz var ki, onun unutulmaya başlaması , bu tarihi yazanlar veya onların evlatları tarafından üzüntü içinde takip ediliyor..

1880 -90 doğumlu olan nesilden bahsediyorum.. Bu nesil Türk devletinin en zor olduğu devirlerde yaşadı. Didindi , çok zorluklar çekti, kaybetti , kazandı sonunda da Türk Cumhuriyetini kurarak bu tarihi olayların içinden şerefle çıktı… Bunları bilenler için değil bilmeyen genç nesil bir kere daha okusun diye yazıyorum..

Babam bu neslin subaylarından biri idi.. Anlatırdı…. balkan savaşı çıktığı için 3 yıl olan Harbiye’den ikinci sene alel acele mezun edip Teğmen rütbesi ile cepheye gönderildiklerini , daha 20 yaşında olan bu nesil daha sonra Çanakkale – Suriye –Irak cephesi –Arap çölleri ve Kafkasya –Sarıkamış’ta fedakarca dövüşmüş , çok yıpranmış ama sonunda Kurtuluş savaşını başarı ile sonuçlandırarak başlarına zafer taçları takmışlardır..

Bunlar Atatürk ve silah arkadaşlarının neslidir..

Bu nesil kahramanlığa , fedakarlığa , dürüstlüğe , vatan sevgisine örnek olan güzel bir nesildir.. Çok zorlandılar ama yıkılmadılar..

Ondan sonra gelen nesil , yani benimde içinde bulunduğum 1920 den sonra doğan, Atatürk’ün çocukları olanlar, Babalarımızdan , büyüklerimizden gördüklerimiz , yaşadıklarımız ve öğretilenlerle bir zaman işinde iyi şeyler yapmaya başladık.. Ne zaman ki siyaset – politika -seçimler için içine girdi; Bir mikrobun vücuda girip yaptığı hastalıklar örneği , toplumu hastalandırdı..

Toplum önce dürüstlüğü , fedakarlığı , önce vatan diyen düşünce kavramını kaybetmeye başladı..Yurdu demir ağlarla örmek değil , köşeyi dönmek önemli oldu..

İdealler , saygı – sevgi, vatan topraklarında bir eser yaratmak hedefleri kayboldu..

Bütün bunları yaşayan bizler şimdi yazık oluyor, bir nesil harcanıyor diyoruz..

Bazen de bunlar bizim zamanımız da gelişti , niye - niçin bunlara müsaade ettik, yollarını kesseydik , bu vatan nasıl kuruldu düşünün ve ona saygı gösterin diye haykırmalıydık diyorum..

Kısaca bizlerde suçluyuz galiba….