Bir Sahil Yürüyüşü

Sahile indik geçtiğimiz hafta sonu. Deniz kenarında yürüyüp, biraz temiz hava almaya karar verdik. Hem yürüyüş yapmayı da artık alışkanlık haline getirmeliyiz. Spor yapmayan herkes hiç değilse yürüyüş yapsın dedi ortopedi doktoru. Bol bol yürüyüş yapmamı söyledi geçen gün bahsettiğim şu fıtık için.

Hoş! Peşi sıra beş tane ilacı yazması bir oldu. Sağlıklı yaşamdan bahsedip bu kadar ilaç yanlısı olan doktorları pek anlamıyorum. Hiçbirini almadım ilaçların. Annem şaşırdı önce, sonra hak verdi. Bu kadar ağrı kesicilik bir ağrım yoktu ve zaten bana soracak olursanız bir kere bünyede çıkmış bir fıtığı ilaçla yok etmenin de imkanı yoktu.

Bu nedenle doktor dinlemeyen hasta durumuna düştüm yine.

Ben egzersizlerle ve yürüyüşlerle hakkından geleceğim bu işin. Ayrıca fıtıklarımı seviyorum, onlar mesleğimin bünyemdeki imzası J

Neyse yürüyüşe çıktık ve yazın gezdiğimiz yerlerde yürümeye başladık. Ne büyük keyif…

Tabii tek değişiklik güneşli bir havanın olmamasıydı. Yazın açık olan çay bahçelerinin hepsi kapalıydı. Balıkçı dükkanlarında oturanlar vardı ama onlarda içeride, baraka tarzı ufak, salaş dükkanlardaydı.

Öyle şirin yerler var ki…

İstanbul gezerek bitiremeyeceğimiz bir şehir.

Martılara balık atan bir grup vardı. Sonra elinde balonuyla koşturan birkaç çocuk. Ailesinin sözünü dinlememekte direten küçük kız, babasına kağıt helva aldırmak için türlü direnişler sergileyen kara gözlü hırçın çocuk.

Az ileride Barış Manço şarkılarını söyleyen, gitar çalan bir grup.

Köşede kestaneci ve mısırcı.

İleride penyeler satan bir tezgah.

Sahil boyunca ne güzel bir resimdi gördüğüm manzara.

Tek eksik güneşti, bir parça. Ama her şey zamanında güzel olacak ya, nazlanacak belli ki güneş biraz daha.

Derin nefesler aldık ard arda.

Ve bolca şükür ettik görebildiğimiz bunca detaya.

İyi haftalar! Sağlık, huzur ve mutlulukla…