Bir şans, bir şans daha

Hissettiğiniz yer "onarılacak yaralar"  saklıyor olabilir. Hepimize verilen en değerli varlığımız sağlığımız bunu bilmeyenimiz yok da kıymetini bilebilenimiz de çok değil ne yazık ki;

Her insan gibi ben de zor sınavlardan geçerek ilerliyorum hayat yolunda fakat bir sınavdan çıktıktan hemen sonra hayat devam ediyor deyip kaldığım yerden yola koyuluyorum önceki yaşadıklarımı geride bırakarak, son yıllara kadar da özellikle sağlık alanında böyle davranıyordum. Son yıllara geldiğimde ise gerek yaş gerekse yaşananlara bağlı olarak daha temkinli davranmak gerektiğini, kendini yenileme gücünün git gide azaldığını öğreniyorum hayatın güçlü tokatlarından, bu nedenle hepimiz yaşı kaç olursa olsun tekrarı olamayacak değerlerimize sıkı tutunmalı, verilen her hak ve şansın son hakkımız olduğunu düşünerek  sahiplenmeli, değerini bilmeliyiz. Elimiz, gözümüz, kulağımız, kolumuz, bacağımız  hele hele aklımız, nefesimiz, ömrümüz boyunca gece gündüz sayısız defa alıp vererek yaşamaya devam ettiğimiz nefesimizin değeri ve önemini bir nedenle alabilmekte ya da verebilmekte güçlük çektiğimizde anlayabiliyoruz. Yaşam boyu  çok önemli kararların sonunda bulunan imzalarının gururunu yaşadıktan sonra kim olduğunu dahi anımsayamayanların  çevresindekiler ancak Fark edebiliyor. O zaman ise verilen hayatın acı alarmıdır bizi uyaran, "iyileşmesi gereken ruhlar, onarılması gereken yaralar var. Bilgin olsun!" demektedir bize,  görseldeki resim hem yakın hem de uzak  çevremizde yaşanan acı gerçeklerden sadece biri ve böyle bir durumda kurulabilecek en etkileyici empati durumu sanıyorum bu gencin yaptığı, kendisini tanımam, büyük anneyi de ancak , sergilenen davranışı yürekten alkışlıyor kendisine ömür boyu sağlıklı yaşam diliyorum.

Yaradanımız bize hep bir şans veriyor. Unutuyoruz tekrar zora düşüyoruz bir şans bir şans daha veriyor. Biz de hangisinin son şansımız olacağını bilemediğimizden. Lütfen hepsinin değerini bilerek yaşayalım. Değerli yazarlarımıza sağlık, mutluluk, en önemlisi ruhsal zenginlik dileğimle saygılar

"Deli  yüreğim; 
Oy benim deli yüreğim, az çektirmedin bana
Gün geldi kuş oldun zıpladın daldan dala
Artık yoruldun mu nedir yüz vermiyorsun dallara
Oy benim deli yüreğim, ne diyeyim ben sana"

Müjdat Gezen