Biri Nevruz mu Dedi

Ben Nevruz kelimesinin doğru telaffuzunu yıllar sonra öğrendim. Yaşadığım memlekette, mahallemde Nevruz sevinçle, heyecanla karşılanırdı.

Bizler çok küçükken annelerimizin Nevruz coşkusunu, sevincini görünce inanılmaz heyecana kapılırdık. Çünkü Nevruz demek; Bizim için eğlence hazırlığı, özgürlük, kırlarda koşup eğlenmek, envaı çeşit yiyeceklerle, meyvelerle donatılan sofralara oturmaktı. Genç, yaşlı, kadın, erkek, çocuk yemyeşil çayırlarda yorulmak nedir bilmeden, çılgınca doyasıya eğlenmekti.

Annem baharın geldiğini anlatan bu güzel güne “NAVRUZ” geldi derdi. Yıllarca benim için adı “NAVRUZ” olarak hafızamda kaldı. Nevruz bizim oralarda da birliğin, beraberliğin, kardeşliğin simgesi olarak kutlandı. Özellikle kadınlar, kızlar, gençler, çocuklar için özgürce eğlenmek demekti. O gün tüm huysuzluklar, kıskançlıklar bir tarafa bırakılır, en tutucu insanlar bile bu güne ayrı bir önem verirdi. Bütün mahalle hep birlikte baharı müjdeleyen çiçeklerle, yemyeşil bitkilerle kaplı harman çayırı denen yerde toplanır, umuda, mutluluğa koşardı. Güçlü olanlar ellerinde sepetlerle yürüyerek, biraz yaşlı ve çocuklu olanlar bir atın çektiği Tekne’si olan at arabasına binerek giderlerdi. Gerçekten önemli görünen bu güne, insanlar azami özen gösterirdi. Doyasıya yenilir, içilirdi. Koca koca insanlar, ipleri kopana kadar çılgınca salıncakta sallanır, ip atlamaca, yakan top, dokuztaş oyunları oynanır, sazlar eşliğinde türküler söylenir, halaylar çekilirdi. Teyzeler karşılıklı oturarak ayaklarını birbirlerine uzatır, terlikleri ellerine alırdı, sırada bekleyen gençler koşarak üzerinden atlardı, önemli olan teyzelerin terliklerini bedenlerine yemeden atlamaktı. Canımız çok yansa da adına yakan terlik denilen bu eğlenceli oyundan çok mutlu olurduk. Hatta ölümsüz sevdalar burada başlardı. Gençler ilk orada rahatça gezme, konuşma ortamı bulurdu. Kaçamak baygın bakışlar, utangaç masum yürekler orada birbirlerine yakınlaşırdı. O çayır, yıllarca mutlu beraberliklere, ölümsüz sevdalara eşlik etmiştir.

Bu anlamlı güzel Nevruz bayramını her millet kendi kültür örf adet geleneklerine göre kutluyordu. Bizim Ülkemizde de gelenek haline gelmiştir. Buradaki amaç barış, kardeşlik ve dostluk adına kendi kültürünü, örfünü, âdetini, geleneklerini yitirmeyen bir millet olarak nesilden nesile yaşatılması istenmiştir. Nevruz bayramı gelecek güzel günlere dair ümitlerin hiç bitmemesi adına gençlerin de her zaman ilgisini çekmiştir.

Burada önemli olan gençlerimizin, Nevruz ruhunu kavrayabilmesidir. Dilerim her günümüz Nevruz tadında dostça, kardeşçe, geleceğe güvenle, aydınlık bir yüzle bakarak geçsin. Annemin deyimiyle “NAVRUZ” gerçekten de barış, huzur, sevinç dostluk kardeşlik getirsin. Nevruz bayramımız kutlu olsun.