Biz sahiden hindi miyiz?

Yeryüzünde yaşayan her canlının kendine göre bir aklı vardır. Aklı olmayanın, akıl yerine içgüdüleri vardır.

Otların bile belli bir içgüdüsü olduğu halde, ne aklı ne de içgüdüsü olan tek bir canlı vardır, o da hindi...

Hayvanların, bazıları insanları da katar, en temel içgüdüsü “üremektir”. Üremeden sonra ki içgüdü ise “yavruların hayatının devamını sağlamak”

Onun içindir ki; bir kediyi marta sokağa salarsanız, karşı cinsten kimi bulursa üstüne atlar.

Onun içindir ki, yavruları yanında olan bir kaz, en babayiğit çoban köpeğine, hatta insanlara bile saldırmaktan bir damla tereddüt etmez.

Hindi ise, ilginç bir mahluktur. O kadar aptaldır ki; sabah evden çıkıp gidince, akşama aynı eve dönüp gelmeyi akıl edemeyen tek evcil hayvandır.

Aptal olması yetmezmiş gibi, içgüdüsü bile yoktur. Altından yavrularını alıp yiyen bir kediye, değil saldırmak, dönüp bakmayı bile akıl edemez.

Bu özelliklerinden dolayı, asırlardır beri en çok dalaştığımız milletlerden biri olan İngilizler bize TURKEY demişler, yani hindi…

İngilizler bize hindi manasına gelen “TURKEY” demekte haksız olduklarını görüyoruz, çünkü bize, sadece bir biz bir de İngilizler TURKEY diyoruz.

Birisi çıkıp “Artık kendimize HİNDİ demekten vazgeçelim” diyiverse, hemen itiraz edip “Şovenizm yapmayalım” diye carlıyoruz.

Acaba, İngilizler bize HİNDİ adını takarken, buna en çok bizim sahip çıkacağımızı tahmin edebilmiş miydiler?

Gelin İngilizleri yanıltalım ve kendimizden bahsederken HİNDİ manasına gelen TURKEY yerine, her zaman Türkiye veya Turkiye yazalım.