Biz

İnsan doğar, arlı arsız yaşar ölürüz.

Akılsız başımızla dik durur, dik yürürüz.

Çok konuşur, iş yapmaz hep övünürüz.

Boş vaat, umutla geçer koca ömrümüz.

Herkesi eğri, kendimizi doğru biliriz.

Akıl almaz hata yapar, yanlışa düşeriz.

Hak ararken hep haksızlık ederiz.

Hiç ders almadan yaşayıp gideriz.

Yüce dinimizle her yerde övünürüz.

Biz kendimizi hep cennetlik görürüz.

Her işte hile yapar doğru görünürüz.

Dürüstlüğü elin gavurunda görürüz.

İşimize geleni doğru bilir, doğru sayarız.

Kendimizi akıllı, başkasını aptal sanırız.

Yanlış yolda doğru giderken, düzde şaşarız.

Allah’tan korkup, kuldan utanmadan yaşarız

Kalmadı ne güven, ne de insanlıkta ölçümüz,

Cebinde dolar taşıyanlar, en büyüğümüz.

Hırsızları yaşatırken, dürüstleri öldürürüz.

Belki sonunda biz de insanlığı öğrenip ölürüz.

2001 / Cahit KARAÇ