Bize yeni bir yıl değil yeni bir insanlık gerekiyor

Her eski yıl biterken, her yeni yıla girerken daha iyi bir gelecek umut ediyoruz, güzellikler diliyoruz. Ama zaman öyle acımasız, öyle insafsız ki, geride bıraktığımız her saniyede sanki insanlık tedavülden çıkmaya daha  da yakınlaşıyor.

Geriye dönüp baktığımızda insanlığın kendi kendini yiyip bitirmiş olduğunu görmek acı veriyor, acıyı hissettikçe insanoğlu daha da bir vurdumduymaz oluyor, daha da bir vahşileşiyor.

Zaman hiç sektirmeden döngüsünü sürdürürken, ne çatışmalar, ne de ölümler durmayacak gibi görünüyor.

Yaşam elden gidiyor, insan gibi yaşayalım, ayakta sağlam kalalım yeter derken, bir de bakıyoruz değil yaşamak ayağımızı basacak alan bile kalmamış.

Bir varmış bir yokmuş gibi yaşıyoruz. Kötülükleri de iyilikleri de kanıksıyoruz, sonra yenileri daha yenileri geliyor.

Sanki bir illüzyon gibi, her şey bir anda olup bitiyor! Şaşırıyoruz ama hemen unutuyoruz.

Vurdumduymazlık insanlığı tuhaf bir kaygısızlık duygusuna itiyor. Hep bir şeyler için koşuşturuyoruz ama hep hayattan ne koparırsam kardır hesabı ile koşuyoruz. Hep kendimiz için hep şahsi menfaatlerimiz için. Bir diğeri umurumuzda bile değil.

Japonya Depremi, Van Depremi, Arap Baharı, seçimler, Genel Kurmay’daki istifalar, şike operasyonu, tutuklamalar, şiddetin her türü ve yine terör yine terör…2011 de dünyada ve ülkemizde pek çok önemli olay yaşandı. Ne doğa durdu, ne savaşlar, ne de çatışmalar.

Onca şeyi bir yıla sığdırdık, bazen cellatlar bazen kurbanlar öldü, ama hep öldüler. Ölmek ve öldürmek akışında hiç bir sekme yok, tıkır tıkır işliyor.

Hiç mi iyi şeyler olmuyor? Oluyor, oluyordur da kötüler daha baskın olduğu için iyileri göremez hale geldik. Kötülüklerden kendimizi sıyıracağız derken iyiliklere vaktimiz kalmıyor.    

Hele ki şu son yıllarda insanlık hayata yalnızca dinlerin, mezheplerin, ırkların penceresinden bakar oldu. Bunlar bilinçaltımıza işledi, bilimmiş, hukukmuş, üretmekmiş sözlüklerden nerdeyse silindi.

Sevmeyi unuttuk sevmeyi, günün huzurunu yaşayamaz olduk, vicdansız olduk. İki güzel söz etmeyi unuttuk, ruhumuzu tatmin edemez olduk.

Şimdi yeni bir yıl geliyor. Birbirimize sağlık, mutluluk dileyeceğiz, insanlık için güzellikler umut edeceğiz. Zaman nasıl da hızlı geçiyor, daha dün gibi diyeceğiz.

 Ama insanlığımızın ne kadar tükendiğini yine fark edemeyeceğiz.

Vicdanını iktidar ve para kavgalarında kaybedenlerin sırıtarak ellerini ovuşturmasını yine seyredeceğiz.

Amaaan bana ne deyip, daha da bir acımasız, daha da bir vurdumduymaz, daha bir tuhaf yaratıklar olacağız.   

O nedenle;

Bize yeni bir yıl değil yeni bir insanlık gerekiyor...