Bizler birer köleyiz galiba

İlişkilerimizde ne kadar samimiyiz? İnsanlarla neden ilişki kurarız? Doğamız gereği sosyal bir varlık olduğumuz için mi yoksa başka şeyler de mi var?

İnsanlar herşeyden önce, ihtiyaçları ister beslenme ister giyinme isterse de cinsellik üzerine olsun sosyal bir varlıktır. Birbirleriyle iletişim ve temas halinde olabilir. Maddi ve manevi alanda ihtiyaçlarının karşılanması üzerine bu tür ilişkiler içine girmesi doğaldır.

Geçmişten günümüze beklentiler ve ihtiyaçları temelde aynı kalsa da farklılaşmaya da başlamıştır. Bu işin diğer tarafı. Benim değindiğim konu ise ülkemizde son zamanlarda ortaya çıkan çeşitli gruplar ve bu gruplarda yaşanan ilişkiler.

Ergenekon, ışık evleri vb. gibi gruplarda insanlar ne tür ilşkiler içindedirler. İnsanların dünya görüşleri beklentileri, çıkarları ya da her neyse arzuladıkları düşünceleri itibariyle farklılık arzetmelerine rağmen bir grup oluşturp ilişki içerisinde bulunabiliyorlar. Bu bir resmi kurum değil gayri resmi bir grup. Sonuç olarak ortada bir hedef varmış gibi görünse de hepsinin bağımsız bir hedefi ve beklentisi var.

Garip ama gerçek. İşte bizim seçimlerde de ve siyasilerimizde de böyle bir ilişki yumağı mevcuttur. Görünen odur ki bunu çözmek ve buna bir isim koymak kolay değildir.

Maksat ve amaç ne olursa olsun insanın duyguları ve nefsi öne çıkıyor. İnsan bir köle midir sorusuna ben evet bir köledir diyorum. İnsan duygularının ve nefsinin kölesidir. Ne kadar çırpınırsa çırpınsın bir türlü kölelikten kurtulamaz. Bizlerde de böyle değil mi?

İstemediğimiz bir şeyi bize kimse sevdiremez. İster altından kaplı olsun ister zümrütten. Ne olursa olsun onu görmek bile istemeyiz. Ona katlanamayız. O her neyse insan olarak karşımıza çıksa bile dayanma sınırımızı zorlayamayız.

Bu bir gerçeklik. Son dönemlerde ve özellikle bu dönmelerde yaşadığımız galiba bundan ibaret. Esaretimiz o kadar artmış ki zincirlerimiz artık daha sıkı. Ne zaman özgür olmak istesek zincirimiz biraz daha sıkılıyor.