Boşanacağım, eşime ‘çalışacağım’ dedim, ağzım burnum kan içinde kaldı

Boşanacağım, eşime ‘çalışacağım’ dedim, ağzım burnum kan içinde kaldı

“Bundan 6 yıl önce görücü usulüyle evlendim. Bu evliliğimizden şimdi 5 yaşında olan oğlum dünyaya geldi.

Eşim tek başına çalıştığı için haliyle geçim zorluğu yaşıyoruz. Bir elbise beğensem alamıyorum, gözüm kalıyor.

Ablamın kullanmadığı elbiseleri ve ayakkabılarıyla idare ediyorum.

O gün markette alışveriş yaptım. Oğlum çikolata istedi. Ben de alıp sepete koydum. Kasada aldıklarıma param yetmedi.

Yağ ve bulgur gibi zorunlu ihtiyaçları almak zorunda olduğumdan çikolatayı kasaya bıraktım. O an neler hissettiğimi bilemezsiniz. Oğluma bunu dakikalarca anlatamadım. Çocuk bu ‘çikolatamı isterim diye ağladı durdu.

Bir yıldan bu yana eşime ‘çalışmak istediğimi’ söylüyorum.

Arkadaşlarımın yardımıyla kaç kez iş de buldum.

Ama eşim çalışmama izin vermiyor. Ona anlatmaya çalışıyorum. ‘Annem oğluma bakacak. Ben de çalışıp sana destek olmak istiyorum,’ diyorum.

Eşim, her tartışmamızda ‘Hayır çalışamazsın, neyimiz eksik? Ben çalışır, sana da oğluma da bakarım. El aleme ‘evini geçindiremiyor, eşini çalıştırıyor,’ dedirtmem,’ diyor.

Bu Pazar bu konuda yine tartıştık. ‘Bu konuyu kapat artık! Ailem duysa kıyameti kopartır. Kadının yeri çocuklarının yanıdır. Beni daha fazla kızdırma,’ dedi.

Ben de ‘Neden anlamak istemiyorsun? Geçinemiyoruz. Herkes çalışıyor. Çalışmak ayıp mı? İstesen de istemesen bu ay işe başlayacağım,’ dedim.

Bu defa öfkeyle ayağa kalktı ve bana bağırmaya başladı; ‘Yeter artık! Her akşam aynı konu, aç değil açıkta değilsin. Bir daha çalışmaktan söz edersen bacaklarını kırarım,’ diyerek, beni tekme tokat dövdü.

Banyoya gittim. Ağzım burnum kan içindeydi.

Çok incindim. Odama gidip saatlerce ağladım. Kaç kez özür diledi. Ama benim kalbim bir kez kırıldı. Eşime ‘Ben yanlış bir şey yapmadım. Bunu da hak etmedim. Senden boşanacağım,’ dedim.

Onun ısrarlarına rağmen, ertesi gün oğlumu da alıp annemlere gittim. Beni en az on kez aradı. Defalarca da mesaj attı. Annem de babam da ‘kızım evine dön’ diyor. Babamın emekli maaşı ancak onlara yetiyor. Yani desteğim yok. Ne yapacağımı bilemiyorum. Ama kalbim çok kırıldı.”

Bu hanımefendiyle uzun uzun görüştük. Yaşadığı soruna çözüm aramaya çalıştık.

***

Çalışmak her insanın en doğal hakkıdır. Ayrıca bir insan sadece para için çalışmaz. Ben hayatım boyunca üretmeyen, sabah kalktığında kendi kendine sorduğu “Bu sabah ne yapacağım?” Sorusuna yanıt bulamayan çok sayıda insanın mutsuzluklarına tanık oldum.

Kadın ve erkek ayrımı gözetmeden, çalışmamın ve üretmenin ne kadar onurlu bir davranış olduğunu anlatabilmek için daha çok uğraş vermemiz gerekiyor.

***

Değerli okurlarım, sizlerle birlikte bu köşede, çıkmazda olanların sorunlarının çözümüne katkıda bulunmanın mutluluğunu yaşıyorum.

Her geçen gün aramıza binlerce yeni okur katılıyor. Ailemiz büyüyor. Biz sizlerle farklı olanı yaptık. Yazar ve okur el ele insanlarımızın hayatına katkıda bulunmayı, dertlerine ortak olmayı başardık.

Çok kısa sürede beni aranıza kabul ettiğiniz, yazılarımı okuyarak ve yorumlayarak katkıda bulunduğunuz için sizlere çok teşekkür ediyorum. Verdiğiniz desteği hak etmek için elimden gelen çabayı göstereceğim.

***

Bu hanımefendinin ve benzer sorunları yaşayanların, ‘Ne yapması gerektiği’ ile ilgili olarak değerli düşüncelerinizi içeren yorumlarınızı merakla bekliyorum. Bu köşe sizlerin yorumlarıyla daha da anlam kazanıyor.

Mutlu ve sağlıklı kalın.

Cengiz Hortoğlu