Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

03 Aralık '08

 
Kategori
Psikoloji
 

Böyle değişti insan

Böyle değişti insan
 


''Yağmurluydu bugün İzmir? Karşıyaka silinmişti, körfezde hayalet gemiler... Soğuktu bugün İzmir? Pasaport'ta oturup bir demli çay söylemiştim kendime ve yalnızlığıma. Ki ne çay severim ne yalnızlığı...'' Böyle anlatmıştı bir dost içindeki elemi...
Kim inanır, iki cam boncuk gözleri, bir çocuk? İşte böyle değişti zaman... Zaman böyle böyle değişti...

Bir aşkın terkedişi uğrunaydı canı yanmışlığı. Oysa derdim; tek derdin bu olsa... Göz yaşları mesela, sadece bir yarin ardından aksa... Büyüdüğünde anlayacaktı ya, ne söylesem boş. Mesela çaresizliğin yalnızca özleyişte olmadığını. Çaresizlik keşke sadece özleyişte olsaydı, sadece kavuşamamalar yaksaydı yüreği...

Acının her şeklinin resmini yapabilen çocuklar da var. Çocuk olmadan adam olan, kadın olanlar da... Kuru bir yaprak gibi ordan oraya savrulanda... Benim canım en çok buna yandı... Yandı da küllenmedi hiç. Ve böyle değişti zaman... Zaman böyle böyle değişti...

Bir bedende yürek taşımayanlar varmış. Görmesem inanmazdım diyor büyüdüğünde bir çocuk yüreği. Görmesem inanmazdım... Masallarda sanıyorsun kötüler. Ve aslında masal denilen şey yaşamın ta kendisi oluveriyor. Ya da yaşamak, sonunun nasıl bittiği bilinmeyen bir masaldan ibaret...

'' Yağmurluydu bugün İzmir, kapkara bir gökyüzüne inat ışıl ışıl sokaklarıyla bildiğimi sandığım koca bir şehir. Kalabalık caddelerde yürüyüp yalnızlığıma ağlamıştım. Ki ne ağlamayı severim ne yalnızlığı...''Böyle anlatmıştı bir dost içindeki elemi...

Üzülme demek en kolayıdır. Kanayan bir yaraya merhem olamamak en zoru. Neresinden kan sızar bilemezsiniz. Neresi acır ki, öyle derindedir dokunamazsınız...

Böyle koşuşturmazdı insanlar eskiden, selamsız... Böyle başı önde yürümezdi kimse... Böyle değişti zaman. Zaman böyle böyle değişti...

Ve değişirken zaman, değişmiyorsa bir insan yüreği... Vahhh! Kimi der ki; ne mutlu ona... Acı bir tebessümle söylüyorum ki; yazık ona... Yaşamak en ağırıdır yaşadığını sandıklarının... Öyle yapayalnız kalıverir ki, kimse o'na benzememektedir... Yorulur, yorulur, yorulur... Ve böyle değişir insan. İnsan böyle böyle değişir....



 
Toplam blog
: 90
: 875
Kayıt tarihi
: 19.05.07
 
 

 Ama hayatın farkındayım. Hem güzel, hem acı. İyi midir farkında olmak? Yoksa iyi midir farkında ol..