Bu gençler aslında ihtiyar mı?

Telefondalar yakında evlenmeyi düşündüğü nişanlısıyla. Nasıl bir öğretilmiş, ana babadan, abiden abladan yüzyıllardan gelen öğretilmişlikle konuşuyorlar... O bilezik burma olmasın da biraz daha uygunu olsun. Kız itiraz ediyor, çocuk ısrar ediyor... Konuşmalarına baksan sanki otuz yaş üstü birileri konuşuyor. Oysa çocuk yirmibeş, kiz yirmi yaşında daha. Evlilik, evlilik ama siz daha yirmilerinde çocuklarsınız, sizin yaşınızda gençler dünyayı dolaşıyor, hala okuyor öğreniyor, kendisini yetiştirme derdinde, sizin zorunuz ne? Biliyorum binlerce yıllık gelenek, bu ülkede bir kızla erkek evlenmeden birlikte yaşayamaz, yaşar ama belli bir cesaret ya da kültürel aşkınlık lazım yaşamaya (Burada lazım olan bir beden kısmı ama milliyet blog editörlerinden sansur yerim korkusuna yazmadım). Analar babalar dede, nine mantağında, çocuklar ana baba mantığında... Bu gençler aslında zihnen ihtiyar. 70 yaşında motosikletiyle ikinci kez dünya turuna çıkan adam, onlara göre delinin teki. Ya da Londra'daki evini satıp dünyayı gezip görmeye başlamış olan teyze.

İyi ama insan neden genç olur, ilk tanıştığı kişiyle bir an evvel evlenip, en kısa zamanda çocuk yapmak ve kendini yaşlı hissetmek için mi?

Belki bu yazıyı okuyacak potansiyel genç okur için değil ama bu ülkenin büyükçe bir çoğunluğu içindir söylediklerim. Bir ülkenin gençleri gençliğinin ne kadar farkında ise ve öyle davranıyorsa yani genç gibi gençse, delikanlılığının deliliğini yaşamayı biliyorsa, onlardan sağlıklı yaşlılar çıkar bana göre... Yoksa yirmibeş yaşında ellibeş gibi yaşayan ama genç nüfusu çok diye övünen insanlar ülkesi olmaya devam eder dururuz...

Bu esnada millet gider aya biz yine yaya ata sözünü de hayata geçirmeyi sürdürürüz... Yazık gençliğimize, gençliğinize... Daha ne maceralar var yaşanacak, ama ana babanız size devretti onları yaşamayı, sizse muhtemelen çocuğunuza devredeceksiniz, iyi de sizin hayatlarınız ne olacak ???