Bu kalp seni unutur mu?

Diziyi izleyince; “ Allah askerin eline düşürmesin.” diyesi geliyor insanın.

Yapmadıkları işkence, yapmadıkları pislik kalmamış siyasi suçlulara.

Sizin anlayacağınız işkence diz boyu. İnsanı, insanlığından utandıracak tablolar.

Oysa tek suçları insanları sevmekti…

Ülkelerini sevmekti…Bunları hak etmemişlerdi.

Bugün Anıtkabir’i yüz binler ziyaret etti.

Yüz binlerin çoğunluğu, orta yaş gurubu. En az bir kere sıkıyönetim görmüş insanlar.

Gördükleri rejime karşın, askerden pek korkmuşa benzemiyorlardı.

Arkadakilerin, öndekiler kadar alkış tufanına eşlik edişini gördüm. Alkışlamasam işkence görürüm kaygıları hiç yoktu.

Aksine; En üst rütbeliye “Cumhuriyete ve askere sahip çıkın” diye feryat-ı figan ettiler

. Sadece kendileri gelmekle kalmamış, geleceklerini de, yanlarında getirmişlerdi. Atatürk sevgisi ve asker sevgisini aşılamaya çalışıyorlardı.

Sormak lazım; Bunca karalamalara karşın asker niçin seviliyor? O dönem herkes, kör- sağır mı yaşadı? Hiçbiri ülke veya şahsi olarak rejimden payını almadı mı? Sıkıyönetim son çare olarak ortaya kondu mu konmadı mı?

Diziyi çekenler veya senaryoyu yazanlar bunu dikkate alacaklar mı acaba? Çok merak ediyorum!