Doktorum

Aylar önce Şişli Etfal Hastanesindeyim. Başhekimlik binası önünde, kalabalık grup ve onların sözcüsü; Hasta yakınlarından yenen dayaktan dolayı basın bildirisi okuyor.

Akşam haberlerin de aynı nakarat. Hamile bayan mide bulantısıyla hastaneye geliyor. “Bir şeyi yok” denip eve gönderiliyor. Fakat kadıncağız daha hastane kapısında çıkışta bayılıyor. Sonrası ölüyor. Aylar önce yaşanan hadise ve dayaktan muzdarip doktor.

Bu günlerde pek çok kanal programlarında doktor kahramanlar yaratmışlardır. Ağzı laf yapan doktor, reytingi yükseltiği yapımcıların gözünden kaçmamıştır. Bence iyi doktor, kötü doktor kavramı da bundan kaynaklanıyor.

Muayeneye gittiğinizde doktor kolay kolay konuşmaz. Anlatsa da kolay anlayamassınız. Söylediklerini tekrar ettirmeye kalksanız yüz ifadesi değişir. Biraz açıklama beklersiniz ama nafile…

İşte size kıssadan hisse; Yürüyüş bandında ritim bozukluğu görüldü.
Önerilen filmi çektirdikten sonra tekrar doktora çıktım. “Tamam” dedi “Bir şeyiniz yok. Geçmiş olsun”

Dedim “Hocam bunca eziyeti niye çektim. Ne gibi tehlikeden şüphelendiniz?” O kadar teknik cevap verdi ki ne eşim ne ben tek kelime anlamadık. İkinciye anlattırdım. Yüz ifadesi değişerek anlattı anlamadım.

Kızdım “Hocam”dedim “söylediklerinizden tek kelime anlaşılmıyor.” Eşime döndüm “sen bir şey anladın mı?” diye sordum. “Hayır” anlamında başını sağa sola salladı. “Şunu benim anlayacağım tarzda anlatır mısınız lütfen” diyerek tekrar anlatmasında ısrar ettim.

“Sulanması gereken bahçenin hortum tıkananıklığından şüphelendim. Filime bakılırsa gayet iyi sulanıyor, gitmesi gereken yerlere kan gidiyor, yani bahçe güzelce sulanıyor. ” diyerek iki cümle ile gayet iyi özetledi.

Doktor hanıma döndüm “işte hocam” dedim “iyi doktorla kötü doktor arasındaki fark bu. Hastayı tatmin edemedikten sonra ağzınızla kuş tutsanız nafile.”