Bu kez şiirsizim.

Bir resme bakarsınız, ve o resmin içine kayıp uçtuğunuzu düşünürsünüz.

Bir kaç saniyelik bir duygudur. Ya da şehirlerarası gidip gelme molası gibidir.

Bir avuç huzur ile resmin dışına döndüğünüz de, biraz aceleci, biraz da telaşlısınızdır.

Bana olur, size hiç olmaz mı.

Bazen olduğum bir ortamı bile aniden değiştirdiğim olmuştur.

Farzedin, evimin salonundayım, duvara yeni bitirdiğim bir resim asmışım, yada güzel bir biblo almışım köşede duran sehpaya, üselik de temizik, benim gözümle görülecek kadar da yeniyse, camlarım silinmiş, perdelerim yeni yıkanmış.

Ve demlediğim bir bardak çayın kokusu, ve bir de güzel bir müzik çıkmışsa o anda şansıma.

Evet o anda evimin, ve sahip olduğum anın güzelliğine bilenirim.Nasıl bir farkındalık sa, bununla huzr bulurum.

Size olmaz mı.?

Peki, başka bir örnek vereyim, TV de güzel bir program, gezmediğiniz hatta bilmediğiniz bir yer gördünüz, içiniz gitti. Bir anda orada buluverdiniz kendinizi.

Denizinde, ovasında, neresiyse işte.
Böyle de mi olmaz.

Geçen akşamüzeri, bahçedeyim, masamın kumaş örtüsünün rengini elimle onaylıyorum.

Üzerinde yeni aldığım fesleğen, ona da elimle dokunuyorum, mis gibi kokuyor.

Çayım ve kitabım, hatta tabağıma aldığım kısıra , saksıdan iki yaprak nane koparıyorum. Elerim mis gibi nane kokuyor. Yeni kesilmiş çim kokusunu hep sevmişimdir.

Bahçe yeni yıkanmış, su birikintilerinde güneş nasılda parlıyor.

Anneme çayını uzatıyorum, içine yeşil çay da atmışsın diye mızıldanıyor.

Sorayım istiyorum anneme de oluyormu? Diye.
Şanslıyı (köpeğimi) bağla da tüyleri uçmasın tabaklarımıza diyor.

Ben gülümsüyorum.

Bana da nane koparıver birazcık, bahçe ıslak, düşerim şimdi diyor.

Ben gülümsüyorum. Ben yine gülümsüyorum.

İyi ki almışım bu fesleğeni ne güzel kokuyor diyorum.

Ses etmiyor, sonra da. Limon eksene şu köşeye, bak karşı bahçedeki nasılda büyüdü diyor.

Fesleğen parmaklarımın arasında gülümsüyorum.

Anneme, resimlerimden bahsedeyim diyorum. Vazgeçiyorum.


Bu kez şiir yok, sevgilerimle