Bunun bir anlamı olmalı

Gece, solumuz dağ, sağımız deniz idi, gidiyorduk batıya doğru.

Karşıdan tek tük arabalar gelip geçiyordu, sakindi gece, yol, yolculuğumuz. Öncesinde bol bol gülüp eğlenmiştik, akşamdan işte şimdiye kadar. Ben bir yerden dönmüştüm, onlar da hadi, demişlerdi, buralara gelmiştik. Şimdi buralardan tekrar bizim oralara dönüyorduk.

O vardı, öbür o ve ben; geceydi, batıya doğru sürüyorduk arabayı.

Yolun ortasındaki çizgiye dikkat et, dedi onun yanındaki, sanki bazen öbür tarafa geçiyorsun gibi, dağa yaklaşıyorsun, deniz tarafında kal, deniz, derken....korna sesi, yanıp sönen farlar, çarpışma sesi, patlama, şangırtı, frene bas!...bağırtısı, sağa sağa!....yavaş yavaş, tamam, şimdi dur, böyle iyi, iyiyiz.

Gecenin içinde yükselen bir duman, bağırış çağırış, patlayan cam, bir iki ordan burdan sızan kan; çok şükür herkes hayatta sevinci.

Sen iyisin değil mi? Ya sen? Arkadaki nasıl? İyi iyi, hepimiz iyiyiz, ya karşıdan gelen?! Bomboş yol kardeşim, ne diye kendi yolundan efendi efendi gitmezsin, ha! Az kalsın canınızdan olacaktınız! Ben kamyonum, bana ne olacak ki, binmişiniz çük gibi arabaya, bu ne tatava! Neyinize güveniyorsunuz ha!

Oldu bir kere, dedik, haklısın, özür dileriz; şimdi ne yapacağız?

Şimdi gelirler, yazar çizerler, zaten sizin aracın fren izleri belli, ödersiniz, evinize gidersiniz; iyisiniz değil mi, kafada mafada bir şey yok değil mi? Gözlerinize bakılırsa, sözlerinize, kırmızı bir geceden çıkıp yola düştüğünüz belli oluyor, keşke sabah yola çıksaydınız, az kalsın...

Az kaldı, birazdan bizim oralara gelmiş olacağız. Herkes iyi değil mi?

Bu ne yaaa, içime dolmuş bütün cam kırıkları, bunun bir anlamı olmalı.

Ş.Y.