Büyük AKP Kongresi ve Kürtler

AKP 30 Eylül Pazar günü  Ankara arenada 4.büyük olağan kongreye gidecek, bir diğer ifade ile 4.defa genel başkanını  seçecek ve Türkiye siyasetine daha önce girmiş olduğu tüm genel  ve  yerel seçimlerle elde etmiş olduğu ezici üstünlüğünü korumak ve27 ekim  2013 yılında yapılacak yerel seçimlerde bu ezici üstünlüğü elden bırakmama adına siyaset sahnesine yeni  isimlerle çıkacak.

Özellikle AKP’nin son dönem transferleri 10 yıllık iktidar yürüyüşünde yorulan ve eskiyen partinin çehresine yeni bir dizayn getirme adına oldukça önemli, bu bağlamda özellikle Numan Kurtulmuş’un ön plana çıkarılacağı, Cumhurbaşkanlığına en büyük aday  olarak gösterilen Erdoğan’ın yerine en büyük aday olarak bu ismin telafuz edildiğini bilmeyen kalmadı.

Kuşkusuz AKP’nin 4.olağan kongresi sadece partide gizliden gizliye yürütülen liderlik savaşı  için önemli değil, İktidar özellikle bu yeni süreçte ve muhtemelen yeni  isimlerle siyaset arenasına çıkarken Türkiyenin iç ve dış poltikasına getireceği  bakış açısı ile de önemli.

Akıllarda kuşkusuz şu soru var:  özellikle Kürt meselesinde milliyetçi ve radikal bir eksene kayan AKP acaba kendi içindeki bu statükodan kendini  çekip daha ılımlı ve liberal bir çizgiye doğru çekebilecek mi,  yoksa kaldığı yerden ; milliyetçi çizgiden devam mı edecek?

Özellikle PKK’nın son dönemlerde bitmek bilmeyen ve büyük can kayıplarına yol açan saldırı ve eylemleri  sonrasında iktidar kanadı ve onun emir ve komutasındaki TSK’da yaşanan şaşkınlık dönemi nin yavaş yavaş atlatılmış olduğunu özellikle de yaklaşan Kış mevsiminde eylem sahasındaki militanlarını sığınak ve mağaralara çeken PKK’ya  karşı sert ve yıldırıcı tedbirlerin sahneye konmaya başlandığını görüyoruz.

Bu bağlamda ayrıca  son zamanlarda AKP ‘nin başta BDP ve bu partiye yakın oluşumlara karşı gösterdiği reaksyon tam da barışa gönül vermiş kesimlerin 2.Oslo görüşmelerinin tekrar başlanması yönünde gösterdikleri gayret ve besledikleri umuda vurulmuş bir darbeden öteye geçmiyor; öyle görünüyor ki iktidar partisi ve BDP arasındaki güç savaşı bu noktada daha uzun sürecek gibi.

Söz Oslo görüşmelerinden açılmışken CHP’nin bu konu üzerinde iktidar partisine karşı yürüttüğü karalama ve şantaj politikasını  da ayrıca kabul etmek mümkün değil.

Bir yandan Kürt meselesinde kendi çözüm önerileri ile saha çıkan bir CHP, bir yandan da MİT ve PKK arasında bu savaşın bitmesi adına yürütülen görüşmelere tepki gösteren bir CHP, ne büyük çelişki !

AKP’nin bu yeni dönemi için bir çok kişinin partinin kumanda merkezine geçecek  isim  da ılımlı ve liberal bir çizgiye yakın görünen Numan Kurtulmuş ‘un siyasete daha kucaklayıcı  ve birleştirici bir bakış açısı getirip partinin  köklerine kadar inmiş bu milliyetçi ve statükocu zihniyeti öyle kolay kolay temizlemesi de yakın süreçte pek mümkün görünmüyor.

APK içinde halıhazırda Erdoğan’ın özellikle son dönemde BDP ile herhangi bir görüşmelerinin söz konusu olamayacağını ve müzakere bağlamında tüm kapıları kapatıp yönünü İmralıya çevirmesi akıllara şunu getiriyor: ”Kandil ve BDP’nin karşısına Öcalan’ı sürüp bu eksende siyaset yapan Kürtleri ikiye bölmek.”

Nitekim bu noktada daha önce gerçekleşen Leyla Zana ve Erdoğan görüşmesi nde umulan gerçekleşmemişti.

AKP’nin BDP’li  9 vekilin PKK’lılarla kucaklaşmasını gerekçe gösterip bu parti ile tüm köprüleri atıp öte yandan örgütün tartışmasız tek hakimi ve kurucusu Öcalan’la görüşülebileceğini dile getirmesi de ayrıca bir çelişki.

AKP’nin bu sert çıkışı ve bakış açısı öyle bir noktaya gelmiş ki 30 Eylülde yapılacak büyük kongreye BDP dışında herkesin davet edilmesi ve bu ülkede ülkenin tartışmasız 2.en büyük dili olan Kürtçe’nin görmezden gelinerek bir çok dilde tercüme yapılacağının ilan edilmesi bir Kürt olarak kendi adıma kabul edilemez ve onur kırıcı olarak görüyorum.

Sırtını ülke gerçeklerine çeviren hiçbir oluşumun gelecek adına başarılı olması mümkün görünmüyor.