Büyük konuşmamak gerekiyormuş..

Cep telefonları ilk çıktığında genelde iş sahipleri için bulunmaz nimet olmuştu. Sonra eşinin elinde gören ev hanımları da bana da al baskısı yapmaya başlayınca bir de baktık bayanlarda da birer tane. Ama çanta süsü olarak. Çünkü akşama kadar evde. Ya da arkadaşlarına hava atmak için kullanma çabasında. Sanki ekonomik gücün göstergesi gibiydi. Sevimsiz, her dakika birisi seni takip ediyor hissi uyandırdı bende. Uzun süre almadım. Tam 7 yıl. Zaten o 7 yıl içerisinde iş hepten çığrından çıktı. Sokakta elinde telefon , yüksek sesle konuşup yürüyen bir dünya insan peydahlanıverdi. Yapmıyacağım, almayacağım dediğim şeyleri eğer inanmıyorsam çok zor kabullenmem. Bir de kişisel özelliğimden ötürü -herkes- gibi olmak kendimi red etmek gibi gelmiştir hep bana.

Msn hiç kullanmadım. Msn adresim bile yok. Çünkü o da amaç dışına çıkartıldı bazı kendini bilmezlerce. Çok görüyorum. İş saatlerinde önünde bilgisayar, masasında ki çiçeğin arkasına saklanmış bir kamera sözüm ona çalışıyorlar. Kardeşim bu işveren sana hizmetinin bedelini ödüyor, o saatlerde sen ona aitsin. Özelini iş yerine neden taşırsın ki acaba ? Efendim arkadaşları ile sohbet ediyormuş. Etme kardeşim etme. Bak gümrüğe gidecek mal var evraklarını hazırla, müşteri banko'da bekliyor onunla ilgilen, adam malını alacak faturasını kes, öğrenci velisi gelmiş karşına iki dakika ara ver de dinle bir zahmet. İşte bunları gördükçe bir de bu msn'in gece faslını duydukça adres falan edinmedim. Son antipatim de facebook'a. Sözüm ona insanlar geçmişte ki arkadaşlarına ulaşmak için kullanacaktı. Şu an gelinen noktada msn'den farkı kalmadı.

Teknoloji ile aram oldukça iyidir. Ancak amaç dışına çıkıldığında kullanmayarak, ya da edinmeyerek kendimce protesto ediyorum.

Fakat bu gün bir iş yaptım ki işe benzese. "Büyük lokma ye büyük konuşma " dememişler boşuna.

Kalbini kırdığım, üzdüğüm bir insanın gerçek maksadını öğrenebilmek için bir hotmail adresi aldım ve onunla yazıştım. Sorun çözüldü. Ama ben kendimi o saatten beri çok kötü hissediyorum. Kendime olan saygımı kaybetmiş gibi oldum. Her zaman savunduğum bir şeyin aksini yapmak , beni kendi gözümde sıradanlaştırdı. Hem otur çocuğunu her konuda - sürünün parçası olma- diye eğit hem kalk aksini yap.

Sesli düşünmeyi sevmediğim için senle konuştum bu gece e-günlüğüm. Belki dile gelir bana birşeyler söylersin?