Cahit Kocaömer veya bir koca çınar

Tarih 5 Haziran 2011 Pazar.  Yer Ortaköy, İstanbul. Kabataş Erkek Lisesi’nin  geleneksel  pilav  günü sona ermişti.  Yanılmıyorsam saat  onüç  sularıydı.

Ortalık  sakinleşmişti.  Ben de  tören alanından ayrılmıştım.  Beşiktaş’a doğru yürüyecektim.

Lisenin kapısının  az ilerisinde  onu gördüm. Cahit Kocaömer’i.  

O  da bir Kabataşlı  olarak  90 yaşına yaklaşmış ilerleyen yaşına  rağmen  o  gün orada hazır bulunmuştu. Şık ve çizgi ötesi bir  takım elbiseyle  gerçek bir İstanbul beyefendisi  gibi öylece  duruyordu.

Türk bankacılık  tarihine  adını  yazdırmış  bu  şahsın,  orada  neyi beklediğini merak ettim.

Dayanamadım, doğrudan  yanına gittim.  Merhaba  Cahit Bey, nasılsınız, neyi bekliyorsunuz ? diye sordum.

Şoförünü beklediğini,  aracın ise geç kaldığını söyledi.  İlerlemiş yaşından dolayı kulakları  ağır işitiyordu.

Ortaköy’ün o meşhur ağaçlıklı  yolunu bilenler  bilir.  Sürekli akan trafikteki  araçların gürültüsü yeterince can sıkıcıdır. Bunun  da  tesiriyle, cep telefonundan  şoförüyle irtibat kurmakta  zorlanıyordu.

Bana cep telefonunu verdi,  şoförünün ismini söyledi, numarasını çevirip  benim aramamı istedi.

Dediğini yaptım. İlgili kişiyle görüştüm, karşımdaki şahsa yerimizi söyledim. Belli ki bir sebepten aralarındaki  iletişim geçici olarak  kopmuştu.

Karşımızdaki kişi  yerimizi tam olarak tarif etmemi istedi.  Ona gerekli bilgileri verdim.

Yolun karşısına geçtik ve Ortaköy’de,   Beşiktaş istikâmetine  doğru olan otobüs  durağında  araç gelene kadar on dakika kadar Cahit Bey’le  yan yana oturduk.

Elbette böyle anlarda  insanın aklından tuhaf şeyler geçiyor. Benim de öyle oldu.

Türkiyenin en köklü bankalarından birinin  genel müdürlüğünü  yapmış  olmanın da ötesinde, yanınızda  finans  tarihinin cisimleşmiş  şekliyle,  âbide bir şahsiyet  duruyor.

Ve bir Haziran sıcağında, otobüs durağında  sanki otobüs bekler gibi birlikte oturuyorsunuz.

O da yılların ve yaşın verdiği tecrübeyle, güvenilir olduğunu düşündüğü  biriyle oturmanın  rahatlığını her hâliyle  dışa vuruyordu.

Sonra bana çok teşekkür etti. Şoförü ise konuştuğumuz gibi  on dakika içinde bulunduğumuz durağa intikâl etti. Sonra da Cahit Bey araca binerek yanımdan ayrıldı…

Dün  ise  aramızdan ayrıldı.

Hakkın râhmeti üzerine olsun, duayen çınar.

Sabrın sonu ile