Canın sağolsun

Canın sağolsun… Demek öyle zor ki… İnan öyle… Canımı alırken, soğuktan buz kesmiş bir serçenin kanadında ve kırmışken o kanadı bin yerinden, özgürsün demen o serçeye… Onu öldürürcesine sensiz yaşama terkederken… Canın sağolsun demek öyle zor ki…Canım can pazarında satılırken… Elimi ilk kez tutarken, bana gözlerinde cenneti gösterirken ve ben, elimi sakın bırakma, bırakırsan düşerim, gözlerinden düşerim, cennetimden düşerim ve bir daha bağlanamam böyle maviye… diyecekken tam da… Sen ansızın elimi bırakırken ve ben vururken en dibe, canın sağolsun demek öyle zor ki… Ben ütopyalar büyütürken içimde; hayata dair, sana dair, bize dair… Sen, hem de gözlerimin önünde kayarken avuçlarımdan sonsuzluğa, bensizliğe, umarsızca, canın sağolsun demek öyle zor ki, inan öyle… Canımı benden çalarken hırsızca…

Sen şimdi çok uzaktasın, aşılmaz dağların arkasında,

Sen şimdi çok yakındasın, bir soluk kadar yanıbaşımda. Sakladın kendini gözümün önünde dağların arkasına…Şimdi canın sağolsun demek öyle zor ki, o dağları tepeme yıkarcasına.. Figanımı kalem yazarken, kağıt resmederken, sen dönüp yüzüme bakmadın ya, canın sağolsun demek öyle zor ki…

Sana en büyük bedduayı edeceğim şimdi. Her şey gönlünce olsun diyeceğim. Canın sağolsun demeyeceğim. O can ben olmadıkça sağ olsa da bir olamasa da…Yine diyorum her şey gönlünce olsun…Bunun ne demek olduğunu en iyi sen bilirsin. Çünkü senin gönlünden geçeni bir tek sen bilirisin. Canın (canım) sağ olsa da olmasa da he şey gönlünce olsun…