Çeşme- Ilıca- Ildır- Urla; İzmir gülümserken yol yol...

İzmir sahilde buluşup vurduk kendimizi yola; kalabalık ve ince...

Kaptanımız İstanbullu, direksiyon emin ellerdeydi. Yanında ben, etrafı seyreden, ona buna laf yetiştirip ota b.ka gülen; hah hah haaa!...

Arka beşli sağlamdı, adam sekmez! 

İşte Çeşme! Dün sakindi Çeşme, dedi, içimizden biri, bugün dellenmiş! Rüzgar rüzgar rüzgar içi Çeşme'yi sevdim, denize girmek isteyen hemen sakin bir koy bulsun; mesela Ilıca'da.

Kaptan işi biliyor, keza arka beşlideki yardımcısı; sakin bir koy, deniz çarşaf; soyun gir, yüz yüz yüz dakikalarca...

Gençler, gençliğe yol vermişler, yaşlılığa doğru yaklaşanlar; ne var yani; denizse deniz, düşünme önünü arkasını ve yüz ve yaşa; lafta değil asılda yaşa ANI!

Çıkınca biraz; karşımızda Ildır!

Kendini kendinde kendince sergileyen mekanları severim; ondayız...Doyamadım içinde, içi ve dışı seyretmeye...Mekanın kendi sesindeki sessizliği...

İzmir, hemen gel, diyordu, Urla, gitmeden biraz bende soluklan.

İzmir, demek, hep suya yakın olmak, demek. Hep suya yakındık, yakın gittik yakınmadan kıymetini bilerek, tek tek!

1. Not: O saatler özel satlerdi; özelleştiren izmir'in doğasıydı ve o doğayı hakkını vererek yaşamasını bilen bir araba dolusu dost!

2. Not:

Çeşme, üzgünüm, dedi; 

ama ben rüzgarla güzelim.

Ilıca, merak etme, dedi,

ben ısırmadan severim, yüz yüz,

daha yüz!..

Ildır, gördünüz, dedi,

ne kadar sakin ve güzelim.

Urla, doyamadınız, dedi sahilime,

zamanınız olsaydı, biliyorum

bende gecenin dibini bulurdunuz.

Ş.Y.