CHP İzmir Mitingi

Sağanak yağmurların ardı arkası kesilmiyordu, bir tarafı seviniyordu insanın, barajlar doluyordu, bir tarafı endişeli, şemsiyeler kırılıyor, ayakkabılar su alıyordu…

Hastalanmak korkusu da vardı elbet, ateşlenirsin, öksürürsün, altı üstü bir hafta da diyemiyor artık insan, çalışan sayısı azaltıldıkça işler kalanlara paylaştırılıyor, ne hastalık ne mazeret ne de yıllık izin hakkını, özellikle özel sektörde, kimse düşünemiyor; topun ağzındasın, bir sabah giriş kartın bip sesi vermeyebilir!

Bunlara rağmen Gündoğdu Meydanı’ndaydık yaklaşık üç yüz bin kişi!

İzmir’in Karşıyaka’sından, Göztepe, Buca’sından…

Bornova, Bostanlı’sından…

Ne ayaklarımıza işleyen soğuk, ne saçlarımızdan kayan yağmurlar… Hava güzel olsaydı ya, altı yüz bin kişiyi bulurdu, en azından, eminim!

Biz İzmirliler sevmeyiz öyle hot-zot işleri, dayatmaya da hiç gelemeyiz, yok tercihini yap, ya ideoloji ya hizmet gibi laflara da pabuç bırakmayız!

Parklardan feragat ederiz, özgürlüğümüzden asla!...

Cebimizde paramız olsun isteriz, yok diye başımızı da eğmeyiz ama!

Hele ki eğ başını, al paranı diyen olursa o parayı paralar da denize atarız!...

……

Yağmur saçlarından iniyordu insanların, yakışmayan bir soğuk vardı sabahtan, bayraklar ıslanıyordu, ne gam!

Türk bayrağı yoksa ağlıyor muydu?

Yok canım!

Yürekler sıcacıktı, bayrağı tutan eller güçlü, yağmur damlaları birer kristaldi, ıslaktı gerçekte ama hissedilen hali muhteşemdi, omuzlar geniş, başlar dimdikti!...

İzmir’i almak mı?

İzmir’i satın almak mı?

O para dünyada var mıdır, şaşarım!

……

Özgürlüğün değeri kaç paradır dersin Paşam?

……

Gülgün Karaoğlu

Mart, 24/09