Çiftçinin durumu üzerine...

Yaklaşık on gündür, ilimizde tahıl hasadı başladı. Bu nedenle buğday, arpa, mercimek ve nohut derken; ürünler tarladan bir, bir toplanıyor...

Toplanan ürünler; çitçinin bütçesine katkı olmak üzere, pazarda satılarak değerlendirilecek.

Bir yıldır, hasat gününü dört gözle bekleyen çiftçi; kuraklık nedeniyle, umulanı bu yıl da bulamıyor/bulamadı. Dolayısıyla morali hayli bozuk...

Elde edilen ürüne bakılırsa, masrafını kurtarması zor, farkını kapatmak için çiftçinin üzerine para basması gerekiyor.

Çünkü iyi ürün elde etmek üzere, yıl boyunca ekili alanlara çeşitli masraflarda bulunulmuş. Yakıt, gübre ve ilaç vs. giderler. Hem de defa atla...

Hatta kimi çiftçiler, arazilerinin ekim giderlerini, tefeciden borç aldıkları paralarla karşılamışlar. Bu nedenle, masraf yıl içinde 3’e, 4’e katlanmış bile.

Örneklemek gerekirse, olay şu: çiftçi yıl boyunca tarlasına 1000 YTL harcıyor. Ancak buna karşılık, hasat döneminde, 700 YTL gelir elde ediyor.

Daha vahimi ise; yılda bir kez elde ettiğini bu ürünün dışında, başkaca gelirlerinin olmamasıdır.

Ne yazık ki hala gerçeği görmek istemeyip, durumun farklı olduğunu iddia edenler mevcut... Madem öyle; çıkıp, doğrusunu anlatsınlar da, herkes işin sırrını öğrensin!

Kısacası; yıllardır çiftçimiz kıtlıkla, kuraklıkla ve yoksullukla pençeleşerek, hayatını sürdürmektedir. Bu yıl da yine değişen bir şey olmayacak.

Öte yandan; ‘tarım eylem planı’ imiş, ‘cazibe merkezleri’ imiş, ‘sulama projeleri’ imiş, şu imiş, bu imiş; bunlar işin hikâyesi...

Yani ülkede diğer çalışanlar gibi, çiftçinin de durumu içler acısı... Bunları vatandaş olarak bizler yaşıyor ve biliyoruz.

Ancak esas bilmesi ve önlem alması gerekenler, ülke yönetiminde söz sahibi olanlardır.

Onların da, hâlihazırda işleri başlarından aşkın! İddialar, davalar, iptaller, savunmalar ve yeni parti çalışmaları...

Derken, kendileri dışındakilere, ne ayıracak zamanları var, nede böyle bir niyetleri...

Şimdilik ‘çiftçimize Allah sabır versin’ demek, en doğrusu, galiba.