Çocuklar umudumuz olmalı

YÜREKDAŞLARIMA!

Zaman hızla yol alıyor. Yıllar su gibi gelip geçiveriyor. Geriye dönüp bakma fırsatını bile bulamadan, belki de bazı günleri hiç yaşamadan, bazı günleri ise yaşamadıklarımızın yerine yaşayarak, kocaman bir yılı daha geride bıraktık. MB’da üçüncü yılımı doldurmuş bulunmaktayım. 2007 yılının sonlarında, tamamen meraktan üye olmuştum. Yazı yazmak, yazdıklarımı insanlarla paylaşmak, paylaştıkça çoğalmak, çoğaldıkça mutlu olabileceğimi hiç düşünmemiştim. 12 Eylül Faşizminin yarattığı bir sindirilmişliğin etkisinden olacak ki yazma konusunda çekingenlik vardı. Yazanlar, okuyanlar, sorgulayanlar, barış isteyenler, kardeşlik diyenler, eşitlik ve özgürlükten bahsedenler çok ağır bedel ödediler. Diğer taraftan bilgisayar ilgi alanım dışındaydı hep. MB üyeliğimin ilk aylarında yalnızca okudum. Yazılanları okuyunca cesaretlendim. Çok güzel yazılar vardı, yorum yazmak beğenilerimi iletmek istedim. Sonra kendimi yazma konusunda sınamak adına ilk blogumu yazdım. Hiç tanımadığım birilerinin yazımı okuması yorum yapması. hoşuma gitti, beni çok sevindirdi. Sonra vicdanımın ses verdiği konularda yazmaya karar verdim. Tam üç yıl olmuş yazmaya başlayalı, 200. Blogumu yazıyorum. Hiçbir beklentim olmaksızın yazıyorum. Vicdanımın sesini dinliyorum, yazıyorum. Dostlarımın yazdıklarını okuyorum. Yaşamım boyunca asla aklımın kıyısından köşesinden geçmeyecek konu hakkında sizin yazılarınızla bilgileniyorum. Bazen öyle ilginç şeyler yaşıyorum ki; yazmak isteyip de fırsat bulamadığım konu hakkında, içimden geçenleri okumuşçasına bir arkadaşımın yazısında okuyorum. Yüreğimden geçenleri okuyorsunuz, vicdanımın tercümanı oluyorsunuz. İşte dostlarım bu nedenle sizleri YÜREKDAŞLARIM olarak kabul ediyorum. MB ucu bucağı belirsiz bir okyanus. Derin mi derin, mavi mi mavi. Yazarları insan yürekli, dizelerinde sevgi yüklü. İklimi dört mevsimli. Çiçekleri gökkuşağı renkli. Gece, gündüz, güneş, ay ve yıldız..Yağmur, kar, dolu, tipi. Kuşları böcekleri, dereleri…. Şiirleri türküleri…Güzelleştirmek için dünyayı, bir katkı koymak adına tüm çabalar. Dayanıştık, paylaştık, dertleştik ve hiç karşılık beklemedik. Empati ile yazdık, empati kurarak anlamaya çalıştık birbirimizi ve dünyayı . Yüreklerimiz konuştu.Yüreklerimizle iletişim kurduk. Öyle anlar oldu ki aynı duyguları hissettik, aynı acıları yaşadık, aynı sevinçleri paylaştık. Küçük birer dere gibi, kendi yolumuzu kendimiz bulduk, önce bir nehre, sonra denize aktık, okyanus oluverdik. Yüreğimizi sandal yaptık, kürek salladık sevgi okyanusunun maviliklerine. Yüzümüzü görmeden, göz göze bakışmadan, aynı ortamı paylaşmadan, aynı duyguları paylaştık YÜREKDAŞ olduk. Evet YÜREKDAŞLARIM; Bir yılı daha geride bırakıyoruz. Acıları, sevinçleri, hüzünleri, kayıplarıyla … Yürekleri BARIŞ gülümseyen, gözleri SEVGİ ile bakan, Sevgide sınır tanımayan dostlarım; Yaşamımı güzelleştirdiniz, renklendirdiniz, çiçek bahçesine çevirdiniz.

İYİ Kİ VARSINIZ. İYİ Kİ SİZLERİ TANIDIM.

HEPİNİZE ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.YÜREK DOLUSU SEVGİLERİMİ GÖNDERİYORUM.(Sınırsız olanından)

2010 Yılını güzellikler içinde sevdiklerinizle birlikte sağlıklı ve mutlu geçirmenizi dilerim

Ne güzeldir “İYİKİ VARSINIZ “ Diyebilmek.. Birilerine. Bu “birileri” hayatınızdaki o boşlukta iyilerin derinliğini bırakmıştır. Bıraktığınız derinlik de, devamında iyi damlalarını ardından getirmekte gecikmeyecek ve “iyilikler” denizini oluşturacaktır. Bu deniz berraktır. Ayaklara batacak çakıldan ıraktır. Ne kadar derine giderseniz gidin denizin dibi aynı mavilikte olacaktır. Bu deniz suskundur. Sizi fırtınalarda savurmaz. Başka denizlerdeki fırtınaların önceden habercisidir. Onu izlerken dalıp gidersiniz hayallere, ama şu anki gerçeklerle.. Bu deniz Filizdir. Yeşilin taze kokusu, yeni doğuşların müjdecisidir. Emekle beslenir, meyveleri çeşit çeşit renk renktir. Bu deniz paylaşımdır. Lokman ağzındayken, kursağı boş olanları düşünmektir. “Ne fark eder ki” deyip geçmemektir. Binlerce deniz yıldızı sahile vurduğunda, “hangi birini okyanusa geri göndereceğiz” dememektir.

Bu denizin suyu “ S-I-N-I-R-S-I-Z S-E-V-G-İ”dir.

Sevgi sözcüğünü Her harfin hakkını vererek söylemek, değerini bilerek yaşamaktır.

Sözde değil, Özde sevmektir. Barışa yürekten gülümsemektir.

İ-Y-İ K-İ V-A-R-S-I-N-I-Z.

M-U-T-L-U Y-I-L-L-A-R MİLLİYET BLOG AİLESİ

Çocuklar umudumuz olmalı.
Yoksa dünyayı çocuklara mı vermeli?
Aralık soğuk.
hiç bu kadar umut biriktirmemişti
giderayak… Gelip geçti Aralık‘ın yeldası, en uzun gecelerin bile bir sabahı var. Bu Aralık neden sabırsız bu kadar.

Giderayak bitirilecek işleri mi var. Bir ucundan da biz mi tutuversek şu işlerin. Sanki bir savaş halindeyiz.
Ne kadar çok asker, ordu, komutan, subay, genel kurmay…ana haber bültenlerinde haber.
Bizim balıkçı Süleyman hep bunlardan bihaber. Birkaç levrek .Yanında yeşillik. Bir iki tek attımı ne dünya umurunda, ne de, intihar eden askerlerden bir haber-
Ama umurunda İşçi Mehmet‘in işten atılması. Çocukları evde ekmek bekler. Demokrasi lazımmış memlekete,
bunun için azıcık cesaret. Barış için sabır…
Ah!.. bu Aralık telaşı giderayak. Alıp gider mi dersin sonsuzluğuna bütün acılarımı.
İşkence izleri kalmasın istiyorum gecelerimde. İdam sehpaları kabusum olmasın. Korkusuz uykularım olsun,
Tank, top, tüfek girmesin düşüme. Dinsin gözyaşları anaların gayrı. Ali iş buldu mu?
Ne olacak dört çocuk bir de kadın Selim ustanın hali?
Diplomalarını nereye asarlar fakülte mezunları iş bulamazlarsa?
Açlığın da bir ordusu varmış diyorlar, umutla doyarmış karınları.
yarına güvenmek istiyorum, bu gidişin bir kahramanı olmalı, inandığım, bildiğim, anladığım.
Beni anlamalı, işsiz Ahmet‘i de, bizim komünist tıp talebesini de anlamalı, anlamalı imamını da yeni caminin.
Şu sokaktaki çocuğun elinden tutmalı sımsıcacık.
Kapkara yağlı elleriyle düşleri kararmamalı çocukların, çocukların elleri, düşlerini boyarken kirlenmeli rengarenk.
Çocuklar umudumuz olmalı. Yoksa dünyayı çocuklara mı vermeli?
Aralık soğuk. Hiç bu kadar umut biriktirmemişti giderayak… yoksa kapatıp gözlerimi umutlarımla mı ısınayım düşe yatarak…

(Ali Rıza Üleç)