Çocuklar ve Reklamlar

Reklamlar iyidir. Ta ki sıkıcı, ne dediği anlaşılmayan, kandıran ya da rahatsız edici olmadıkları sürece. Zaten bu söylediğimde bazı reklamların başarılı bazılarının başarısız olmasını açıklıyor sanırım. Reklamları sevmemin bir diğer sebebi ise gerçekten zeki insanlarca tasarlanmış olması ve beğenildiğinde aslında zekanın ödüllendiriliyor olması. Fakat çocukların reklamlar karşısında çaresiz kaldıklarını düşünüyorum.

Okuduğum bir yazıda şöyle bir hikaye geçiyordu;

Annesi ile markette gezen 3 yaşındaki çocuk, temizlik malzemeleri bölümüne geldiklerinde Vimoxx ürünlerinin olduğu bir rafı göstererek şöyle demiş: “Anne neden Vimoxx almıyoruz?” Anne şaşkın bir şekilde okuma yazma bilmeyen çocuğunun bu isteğine şaşırıp kalmış.

Reklamcılar evimizin içine girerek savunmasız çocuklarımızın görüşlerini ve değerlerini etkiliyorlar kısacası. Üstelik benim çocuğuma olan zaafımı ve hassasiyetimi bilerek bunu kendi lehlerine çevirmeye çalışıyorlar.

Üstelik reklamlar sürekli bir şeylerin satın alınmasını salık verdikleri için çocuklarımızda doğal olarak bir süre sonra “Bunu da alalım mı?” “Ben bunu istiyorum?” şeklinde sizi zorlamaya başlıyorlar.

“Eğer düşmanı defetmek istiyorsan onun şarkısını söyleyeceksin” diye çok sevdiğim bir söz var. Her ne kadar şu anda yapamıyorsam da(kızım 1,5 yaşında ve reklamların hareketlerine, renklerine hayran) ilk iş TV’yi kapatmak olacak herhalde. Daha sonra ailece seyredebileceğimiz programları beraberce seyretmeye başlayacağız. Aslında yapmamız gereken şu anda sahip olduğumuz TV seyretme alışkanlığımızı değiştirmek ve çocuklarımızı TV konusunda eğitmek.

Sigara içmek gibi zararlı olduğunu bildiğimiz halde bırakamadığımız nadir şeylerden birisi TV’ler. Eğer bu konuda bazı prensipler getirebilirsek uzun vadede çok işe yarayacağından eminim. Reklamların amacı kolay kazanılmayan paralarımızı harcama konusunda bizi ikna etmek. Eğer onların bu konudaki taktiklerini çocuklarımıza anlatabilirsek verilen mesajların doğruluğunu daha iyi değerlendirebilir, reklamları daha doğru analiz edebilir ve gerektiğinde direnç gösterebilirler. Örneğin 1 tane alana diğeri bedava gibi bir kampanya gördüğünüzde aslında mevcut ürün fiyatlarının zaten şişirildiğini, sadece belirli bir grup ürünün bu uygulamaya tabi olduğunu vb. onlara anlatabiliriz.

Çocukluk döneminde televizyonda bir reklam görüp etkilendiğinde aslında o reklamdan ne anladığını, sonucunun ne olacağını beklediğini ona sorabilir, görüşlerimizi onunla paylaşabiliriz. Onlara gördükleri ve duydukları şeylerin her zaman doğru olmadığını, bazı küçük hilelerle gerçeklerin ilgi çekmek için saptırıldığını gösterebiliriz. Fakat bazı şeylerin size öyle gelmese de onlar için değerli ve önemli olabileceğini unutmamalısınız.

Aynı zamanda firmaların çalışanlarına ücret ödemek için ürünlerini satmaya çalıştıklarını, sizinde çalıştığınız yerdeki ürünleri başkalarına satarak elde edilen gelirle ona istediklerini alabildiğinizi anlatabilirsiniz.

Bazı reklamlarda kağıt mendilin ne kadar çok suyu emdiğini gösterirler. Çocuğunuzda bu tip örneklemeleri evde deneyecektir. Hatta demir taşıyan kağıt havlu vardı. Çocuğunuz bunun gerçek olduğunu görürse sevinecek ama aksi takdirde o markaya olan güvenini yitirecektir.

Eğer aldığınız oyuncakların kullanımı konusunda çocuklarınızla bir diyalog geliştirebilirseniz(muhtemelen 4 yaşından sonra) onların istedikleri her oyuncağın gerek parası gerekse kullanım süresi konusunda düşünmelerini ve seçici olmalarını sağlayabilirsiniz.

Yapılan her reklam hepimizin dikkatini bir yere çekmek için yapılıyor. Ve biz bir ürün denizinde yüzmeye çalışırken köpekbalığı ürünlerin saldırılarından hem kendimizi hem de çocuklarımızı korunmak zorundayız.