Çocuklara siyasi adlar vermek

Çocuğun iki adı var Bülent Ecevit ve sonra soyadı geliyor. Benzer adlarla oldukça sık karşılaşıyoruz.

Çocuklara siyasilerin adları veriliyor: Ecevit, Alparslan, Menderes, Tayyip... Ya da dünya görüşlerine uygun adlar veriliyor: Fatih, Furkan, Evrim, Devrim, Özgür, Bilal... Bir çok adın sonuna “Can”, “Nur”, “Han”, “kan” ekleniyor. Çocuk adlarına ve yaşlarına dayalı bir istatistikle hangi dönem hangi görüşün popüler olduğu kolayca çıkartılabilir.

Süleyman Ekim bu konudaki habere dayanarak bir yazı yazmış: “Oğluna başbakanın adını koyduğuna pişman olanlar çok” (1).

Çocuklarının adlarına Devrim, Evrim, Özgür koymuşlar dünya görüşlerine paralel ya da Deniz, Yusuf demişler gidenlerin ardından, sonra çocuklarını tarikatların içinde bulmuş bir baba ve anneyi düşünebiliyor musunuz? Çocuğuna Bilal adını koymuş ama çocuğu ateist olmuş bir baba ve annenin durumu da hiç farklı değildir.

Yetmişli yılların sonlarında bir sol derneğin seçimleri yapılıyor ve adayların adları okunuyordu. Adaylardan birinin adı sağdaki bir parti liderinin hem adı ve hem de soyadıydı... Bu ad okunduğunda salonda bir gülüşme uğultusu yükselmişti. 18 yıl önce oğluna en sağdaki liderin adını vermiş, oğlu da üniversitede kendisinin tam karşıtı bir dünya görüşüne sahip olmuş. O babanın yerinde olmanın hem iyi hem de kötü yanları var. Zamanında oğluna dünya görüşünü simgeleyen bir ad vermiş ama oğlu sol bir derneğin yönetimine girecek kadar karşı görüşlere sahip olmuşsa, bundan çıkarılacak sonuç babanın oldukça demokrat bir baba olduğudur. Çocuğunu özgür bırakmış, ya da oğlu isyankar bir çocukmuş.

“Uçurtmayı Vurmasınlar” filmindeki çocuğun adı Barış’tır. Feride Çiçekoğlu’nun “Uçurtmayı Vurmasınlar” kitabının hemen başında bir açıklama vardır, çocuğun adının neden Barış olduğu konusunda. Sanıldığı gibi “Barış” özleminden gelmez bu ad, babasının sevdiği bir şarkıcının adıymış, yalnızca bu yüzden konmuş adı.

Gönül yarası filminde Nazım öğretmen çocuklarına Mehmet ve Piraye koymuş ama çocuklarının ne Memet ne de Piraye olmadıklarını görmüş büyüdüklerinde.

Bazen uzlaşılmış adlar düşünürüm, Evrimnur, Özgürhan, Barışkan gibi, gülümserim.

(1) Süleyman Ekim “Oğluna başbakanın adını koyduğuna pişman olanlar çok” http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=30303