Çocuklardan Önce Anne Babaları Kaybettik

Düşünsenize…

Bir vakit geliyor, devletler kimlerin anne baba olacaklarına karar vermeye başlıyor. Geliştirdikleri belirli testler ve genetik incelemelerle çocuk sahibi olmak isteyen eşleri bir programa alıyorlar ve başarılı olamayanlara çocuk izni vermiyorlar.

Bugünden baktığımızda “haklı olabilirler mi” diye düşünmeden edemiyor insan. Şöyle bir bakıyoruz etrafımıza bir tarafta pompalı tüfekle müdürünü katleden öğrenci öte tarafta ailesinin gözü önünde intihar eden bir genç.  Uyuşturucu batağına saplananlar, evinden kaçanlar, 18 yaşına gelmeden sabıka dosyası kabaranlar…

Gelecek üstüne kurguladığımız senaryo anne baba yeterliliğini sorgularken şimdilerde yapılan tüm çalışmalar kaybettiğimizi düşündüğümüz çocuklarımızı yeniden kazanma amacında. Yani sorun olarak çocuklar belirlenmiş ve bu konuyla ilgili ne kadar kurum kuruluş varsa çocukları geri kazanmak üzerine programlar yapıyorlar. Peki sizce kaybettiğimiz gerçekten çocuklarımız mı ki yeniden kazanmaya çalışıyoruz?

Biz her şeyden önce anne babaları kaybettik. Onların adap, edep, haya, ar, terbiye öğretmeden sosyal yaşantının içine soktukları çocukları hem kendilerine hem de çevrelerine zarar vermeye başladılar.

Çocuğuna her şeyi öğrettiği sanan  “Hayır benim çocuğum hata yapamaz, Çünkü onun anne babası benim.”diyecek kadar egosu şişmiş, özgüveni yüksek olsun diye şımarık çocuklar yetiştiren ebeveynler türedi.  

Tüm bu olup bitenler, akşam ana haber bültenlerine konu olan adli vakalar çocuk büyütmenin önemini ve ciddiyetini kavrayamayan, yapılması gereken fedakarlıkları bilmeyen, bilseler dahi kendi özel yaşantılarından feragat etmeyen ebeveynlerin hatasıdır.   

Kusura bakmayın ağalar beyler, zamane çocuklarına suçlamaktan vazgeçin, gerçek suçlular anne babacılık oynayan yetişkinlerdir. Önce onları eğitin.