Çocukları müzikle tanıştırmak!

Bir tarihte bir akşam elimde kocaman bir gitarla dönmüştüm eve!
Küçük oğluma sevineceği bir sürpriz yapmak istemiştim güya!
Özel günlerimize bir parça neşe katmayı düşünerek!
Hani olur ya, belki bir gün Barış Manço ya da Cem Karaca parçalarını öz telinden capcanlı dinleyebilirim umuduyla!
Hatta fıkır fıkır oyun havaları!
Ya da çok bilinen ve çok sevilen Anadolu ezgilerini tıngırdatmasını!

Ama ne mümkün?

O basit gitar çok kısa bir zamanda elektro gitara dönüştü!
Zaman geldi anfiler, kocaman hoparlörler kapladı odayı!
Çok geceler duvarların zangırdadığını hissettim!
Kalbimin sevdiği ancak tercih ettiği müzik tarzı nedeniyle kulaklarımın haz etmediği oğlum başıma neler açmıştı!

Her an komşular tarafından kapı çalınacakmış korkusu yaşadım!
Öyle ya, ses geçirmez duvarlarla kaplı değildi ki evimiz!

Amman dedim ben ne yaptım!
Mızıka flüt falan alsaydım keşke!
Gümbür gümbür, o ne öyle ya?
Kafam beynim patlıyor vallahi!

Oğuz şu an Askerde, özlemem dışında kulaklarım rahat sayılır!

Amman diyorum ısrarla, uyarıyorum sizleri!
Hani belki sizlerde çocuğunuza gitar alırsınız diye!

Geçenlerde bana aşağıdaki satırları göndermiş!
Sizlerle paylaşmak istedim!

İç Dünya Savaşları..
Yalnızca babam değil kimse bilemezdi bu genç adamın hayatındaki tek en büyük tutkusunun bu olacağını..
Kaytarılan ders ödevlerinin suç elebaşısı kapandığı küçük odasında, suç ortağı olan bu yeni azmettiricisiyle birlikte, ilk büyük duygu fırtınalarının hayatındaki bulduğu gerçeklerle örtüştürme çabaları sırasında kapının ardında binbir kıyamet kopmaktaydı..
Sanki ödevlerinden çok daha önemli birşeyler vardı hayatında çözmesi gereken.
Antenini nereye çevirirse çevirsin ekranı hep karlıydı nedense.
Görüntünün ne zaman netleştiğini sansa, alacaklı karıncaların peşinden koşturmasıyla son bulurdu bir macera daha hiçe sayılan birçok kural yüzünden..
Ama benim bir amacım diyordu kendi kendine hep..
Neden benim isteğim önemli değil?
Benim bu işi yapabileceğime dair acil ispatlara ihtiyacım var!
Bir grubun müziklerini dinlemek ve eğlenmek amacıyla toplanan kalabalığın, ''grubun solisti açısından büyük bir önemi vardı''..
Tanısın tanımasınlar..
Bir şekilde bu kalabalığın bu adamlarda ışık var tezahuratlarına annesi ve babasının şahit olması gerekliydi..
Bir şarkı sırasında onu izlerken eşlik eden babasıyla gözgöze gelmesi, büyük fırtınalarının ardından yağan yağmurlarının eksik kalbiyle bütünleştiği daha önce hiç yaşamadığı bir İNANÇ sağlamıştı..
Sonra babasına döndü dolan azimli gözleriyle..
O şimdi askerde ..
Canının yarısı babası ve annesinden uzak.
Onları çok özlüyor...

Hiç merak etmeyesin Oğuzcuk, onlarda seni çok ama çook özlüyor!

Herşeye rağmen!