Çocuklarımızın gelişim alanlarını keşfetmek

Çocuğunuzun gelişim alanlarından hangilerini daha fazla destekleyebileceginizi keşfetmeye ne dersiniz?

 Çocuklarımız da bizler gibi düşünceleri, duyguları, istekleri olan bireyler aslında. Ebeveynler olarak zaman zaman onlarıbebek, çocuk, okullu, ergen olarak ayrıştırsak da uzmanlar onlara çok boyutlu ‘birey’ler olarak davranmamızdan yanalar.

‘Bütün’ derken neyi kastediyorum?

Bazen çocuklarımızıngünlük ihtiyaçlarına o kadar fazlasıyla odaklanıyoruz ki biriciklerimizin gelişimlerinde aynıbizler gibi ruhsal, duygusal ya da yaratıcılık boyutundaki ihtiyaçlarınıgöz ardıedebiliyoruz.

Biraz açar mısın dediğinizi duyar gibiyim. Kendi adıma konuşayım, zaman zaman anne olarak kızımın sağlıklıbeslenmesine, güvende olmasıiçin onu korumaya ya da toplumsal normlara uymasıiçin yapmasıgerekenlere o kadar çok odaklanıyorum ki çocuğumun o andaki duygusal veya sosyal ihtiyacının ne olduğunu kaçırdığımıfark ediyorum.

Kızım 3 yaşında, bu nedenle temel ihtiyaçlari hala oncelikli ancak büyüdükçetemel ve fiziksel ihiyaçların yanına akademik öğrenim devreye girmeye başlıyor. Her ne kadar biriciklerimizinmutluluğu herşeyden öncelikli desek de hem kendimizi hem çocuğumuzu toplumsal norm ve koşullanmadan uzak kalamayıp akademik yönüönceliklendirmeye başlıyoruz. Bunda ne yanlışlık var, iyi bir eğitim almasınısağlamak ebeveyn olarak bizim görevimiz  diyeceksiniz? Bunda kötühiçbir yan yok ta ki bizler çocuğumuzun bir gereksinimini diğerlerini yok sayacak kadar çok öne çıkarmadığımız sürece.

Çocuklarımız bir bütün. Onların sosyalleşme ihtiyaçlarıtemel gereksinimlerinden daha az değerli değil, ya da fiziksel ihtiyaçları, hareket etmek, enerjilerini doğru yere sarf etme gereksinimi öğrenme ile karşılaştırıldığında daha az kıymetlıdeğil. Peki ya duygular? Bizler her ne kadar günlük hayatta duygularımıza ihtıyacımız olduğu kadar önem veremesek de onlarınsu içtikleri gibi ağlamaya, gülmeye ve duygularınıbizlerle paylaşmaya gereksinimleri var.

Günlük hayatın içinde kendilerini yaratıcıolarak ifade edebilmeleri nerede kaldı? Peki ya inançsistemlerinin gelişimi? Onlara bu alanlarda ne kadar destek olabiliyoruz? Biriciklerimizin  kişilik alanlarından hangileri desteklendiğinde daha mutlu insanlar olacaklarınıbilmiyoruz, sadece varsayarak hareket ediyoruz. ‘Derslerine önem verirsem başarılıolur’, ‘yemeğini yerse sağlıklıbüyür’ kalıplarıhepimizin kulağında küpe degil mi?

Peki ne yapacağiz? Bunlarıgöz ardımıedeceğiz? Tabi ki HAYIR. Sadece dengede kalmaya çalışacağız.

Size basit bir öneri; Kendinize bir çember çizin ve 8 bölüme ayırın, ana başlıklar duygusal gelişim, sosyalleşme, zihinsel gelişim, yaratıcılık, akademik oğrenim, fiziksel gelişim (spor aktivitesi), sağlık ve ruhsal gelişim (inançsistemi) olabilir.  Bölümlere aileniz veya çocuğunuzun gereksinimine göre farkli yönler de eklemek mümkün. Çembere baktığınızda çocugunuzun birey olarak gereksinimlerinin bütününügözlemlemeniz mümkün olacak. Her dilime ebeveyn olarak ne kadar zaman ayırdığınız ya da çocuğunuza bu konuda ne kadar destek verdiğinize bakmak ilk adımınız olsun. Kendinize her dilim için 10 üzerinden kaçpuan verirdiniz? Hergün her konu ile ilgilenmek mümkün olmasa da çemberin büyük resmi görmek için bir farkındalık yaratacağıkesin.

Çocuklarıbüyük olanlar (minimum 5-6 yaş), bunu çocuğunuz ile oyun oynayarak veya onun el işi ile çemberi kendisinin hazırlamasını sağlayarak kendisinden her alanda ne kadar ilgi gördüğünü 1-10 arasında puanlamasınıve tabi ki dürüst olmasınıisteyebilirsiniz.

Ya da ebeveynlik ödevi yaptığınızıve desteğini  istediğinizi  söyleyerek (bu çok hoşlarına gidiyor) yine önce puanlamayla ardından da basit sorularla kendisinin ihtiyacınıve sizin ilginizi ne seviyede gördüğünü anlamanız mümkün.

Bu basit ama etkili yöntem hem aranızdaki iletişimi destekleyecek, farkındalığınızı arttıracak hem de çocuğunuzun beklentisi ile sizinki arasında fark olup olmadığını anlamanıza yardım edecektir.

Ona yukarıda belirttiğim alanlarda ucu açık sorularla, önemsediği ya da desteğe ihtiyacı olan yerlerde sizden neler beklediğini, ona nasıl destek olabileceğinizi sorarak fikrini alabilirsiniz.

Bu çalışmayı anne ve baba ile ayrı ayrı yapmak her iki ilişki için de aydınlatıcı olacaktır.

Kıymetlilerimize zaman zaman varsayımlarımız veya beklentilerimiz üzerinden yaklaşıyoruz ve bizler en iyi niyetimiz ile onlar için en iyi olduğunu düşündüklerimizi yapıyoruz. Peki onlara kendileri için en iyi olanın ne olduğunu seçmelerine izin veriyor muyuz?

Diğer yandan biriciklerimizin gereksinimlerini çekinmeden, özgürce ifade edebilmelerini sağlamak ve ruhlarının ihtiyaci ne ise o yönden destek olabileceğimiz mesajını vermek inanin ilişkinizde her iki tarafıda farklıboyutlara taşıyacak. 

Hem yaz dönemi icin eğlenceli ve kendinizi dengeleyebileceğiniz bir aktivite hem de denemesi bedava!

Sevgiyle kalın,