Çocuklarımızın iyi bir eğitim alabilmesi için neler yapmalıyız?

Her anne baba, çocuğunun en iyi biçimde, bir eğitim alabilmesini ister. Tanıdığımız birçok anne ve baba, çocuklarının eğitimi için, her zorluğa göğüs germeye hazır olduğunu dile getirir. Ancak, ne yazık ki bu konudaki görev ve sorumluluklarını bilmez ya da yerine getirmez.

Benim sık sık yinelediğim bir sözüm vardır.”Çocuk doğurmakta iş yok.İş onları doğurmakta değil, yoğurmakta.”

Anne ve baba adayı olduğumuz ilk günden itibaren, kendimizi çocuk eğitimi konusunda eğitmeye, bilinçlendirmeye çalışmalıyız. Bu konuda yazılmış yapıtlardan ilgi duyduklarımızı, seçip okumalı, yorumlamalı, eşimizle, arkadaşlarımızla aramızda tartışmalı, eleştirmeliyiz.

Çocuklarımızın yapmasını istediğimiz her davranışı kendimiz yapmalı, yapmamalarını istediğimiz her şeyi de yapmamalıyız. Görev yaptığım bir ilköğretim okulunda, veli toplantısında söz alan bir öğrenci velisi “Öğretmenim çocuklarımız çok küfür ediyorlar. Bunun üzerinde durmanızı rica ediyorum.” Dediğinde ben de ; “Tamam arkadaşım biz o konuda üzerimize düşeni yerine getiririz. Ama ne olur siz de onların yanında küfür etmemeye çalışın.”dediğimde “Ama biz alışmışız yapamayız.” Dediğini özellikle belirtmek istiyorum.

Çocuklarımız okula başladığında, mutlaka her anne ve baba okulu görmeli, öğretmeni tanımalı, okulu sık sık ziyaret etmelidir. Çocuğunun sekiz yıl okuduğu okula adım atmamış velilerimize rastlamaktayız ne yazık ki.

Çocuklarımızın her okuldan gelişinde, o gün neler yaptıklarını, neler öğrendiklerini mutlaka sormalıyız.

Evde çocuklarımıza mümkünse bir çalışma odası ya da çalışma köşesi sağlamalıyız. Bir kitaplık oluşturmalarına yardımcı olmalıyız.

Her anne baba çocuklarının göreceği biçimde mutlaka her gün kitap, gazete okumalıdır.

Evde kahkahalarla televizyon dizileri izlerken, çocuklarımızın kitap okumalarını ya da ödev yapmalarını beklememeliyiz.

Çocuklarımızın evdeki yaşadıkları, mutlaka bir proğram çerçevesinde olmalıdır. Uyku ve beslenme düzenleri bozulmamalıdır.

Çocuklarımızın başarısızlıklarında ülkemiz gerçeklerinin ve biz büyüklerin görev ve sorumluluklarımızı yerine getiremeyişimizin olduğunu aklımızdan çıkarmamalıyız.

Çocuklarımızın proğlamlanmış birer robot olmadığını , birer insan olduklarını unutmamalıyız.

Onları eleştirirken , kendimizi onların yerine koyabilmeliyiz.

Bütün bunlardan daha önemlisi çocuklarımızı sevmeli, onlara güvenmeliyiz.