Çocukluğumdaki Milas sevdiğim kenttir.

"Mylasa"tarihteki kentin ismi. Uygarlıklar kenti Milas. Milas evleri, mimarisi, tarihi hanları 29- 30 Nisan 2005 yılında Tarihi Kentler Birliği'nin Muğla- Milas Buluşmasına ev sahipliği yaptı. Milas Çomakdağ kültürüne sahne olmaktadır. Çomakdağ geleneksel kültürün yaşatıldığı yer.

Çocukluğumun bazı dönemleri hep Milas'ta geçmiştir. O nedenle Milas sevdiğim ve her yıl gittiğim bir tarihi, sıcak kenttir. Çocukluğumdaki Milas'tan bugüne çok şey değişti. Milas'ta o gezdiğim yerler ne duru, ne bakir, ne güzel, ne sessizdi . Akbük, Kazıklı, Güllük, Kızılağaç her biri neredeyse artık tanıyamadığım kendi başına bir kent. Denizin kenarında sahil boyu koştuğum, çıplak ayakla ayaklarım tozlanarak koştuğum günlerin tadı yok,artık.

Sabahları erkenden kalkıp portakal bahçesinde mandalina kopartarak denize doğru koştuğum günlerin tadı yok, artık.

Kazıklı sessiz bir köy havasında birkaç tane evler, tozlu yollar tavukların yayıldığı denize çıkan sokaklar eskiye özlem, artık. Her sabah beni uykumdan tatlı bir melodi gibi uyandıran balıkçıların motorlarının sesi ve ışıyan güneş. Yayılan denizin kokusu. Pırıltıları ile denize çıkardım deniz tertemiz, dupduru, deniz derin, deniz sessiz ve sakin, güneşle ışımış. Boylu boyunca karşı kıyılara uzanmış deniz belki de okula başlamadım, daha.

Kazıklı'dan öteye uzanır o henüz asfaltı tamamlanmamış yollar. Eski halidir özlemim gide gide denize çıkar sokaklar, yollar. Denizin kenarında zeytin tarlaları. Akşamları denizin kıyıya vuran şırıltısı. Karşı kıyılardan (Yunan adalarından) gelen gece sesleri, tavernalar, eğlenceler, ışıklar vurur kıyıya.

Suyun bu yakasında zeytinler ve iki kardeş halkın insanları, şarkılar söylerim gece boyunca.

Su taşımaktayız bir barış gülüne.

Çocukluğumdaki Milas sevdiğim kenttir tarihiyle, insanıyla, deniziyle.