Coded 7. Gami

Bakışlarında yılların yorgunluğu var
Aydınlığı var yaşanmışlığın
Keşke bir kez bile sevebilseydin
Seni sevdiğimi bilebilseydin.

Sevginin aydınlık duygusu damlar yüreğine
Anlarsın, anlamamaktan gelirsin
Uzaktan uzağa böyle
Ancak bu kadar sevilirsin.

Bir gün merhamet yada sevgi doğacak mıdır
Güneşin doğduğu gibi ufuktan
O an gelecek midir?
Ah! Anladım! Ne deliymişim, diyecek misin?

Gerisi dedikodu, faso fiso
Söylenceler, asıl olan
Gece yarısı beynimizin ta dibinden
Kalbimizin ta tepesine konan.

Neyse pencerenden uzaklara bak
Belki beni, belki pardesümü
Belki İstanbul’un ışıklarını görebilirsin
Kim bilir.

Aydınlığa çıkmak istemek
Aydınlığın ta kendisidir
Bir ışık vurmalı derinden, içinden
Yüzüne, gülümseyişlerine, eline.