Çok okunma ve yorumlanma derdi, inanın beni de gerdi!

Bir bilgisayarı sadece “daktilo” niyetine alıp kullanan kaç kişi vardır ki şu yeryüzünde? Hem de üç sene boyunca?

“Yahu şu internet dedikleri de ne oluyor?” diye düşündüğümde takvimler 2006 senesinin Kasım ayını gösteriyordu, dostlar! Ki ben 3 senedir bilgisayar kullanıyordum!

Gurbet ellerde yaşıyoruz ya; ilk yaptığım iş internetten “Türk gazetelerini” keşfetmek oldu! Hürriyet, Milliyet ve Sabah derken…”Blog” sözcüğü ile de tanışmış olduk bir şekilde…

3 aylık bir inceleme zarfında 700 küsur üyeli bu sitede okumadığım yazı kalmamıştı sizin anlayacağınız. “Keşke Türkiye’de yaşasam da bu sitede ben de yazsam” diye düşünürdüm o zamanlar.

Ne bileyim ben internetin sınır  mınır tanımadığını!

Bir şekilde “jeton” düştü ve 10 Şubat 2007’de üye olduk tabii!

Üye sayısı azdı ama tabiri caizse “fıkır fıkır kaynıyordu” Milliyet Blog!

Adeta “yangın yeri” gibiydi ve bende de “benzin” çoktu Allah için!

İki seçenek vardı önümde…

Ya doymak bilmeyen ve her daim ağzı açık bir şekilde “ilgi” bekleyen “Google Sultan’ın” sadık bir kulu olacaktım…

Ya da… Sayıları günden güne artan Milliyet Blog üyelerine yönelik yazılar yazacaktım!

İkinci şık daha makul ve değerli geldi bana. Googl’den gelecek tıkların kaynağı oldukça belirsizdi ama siteyi besliyordu! Yazıda kullanılan “sihirli” ve “aktüel” bir sözcük üyeyi bir anda “tık milyoneri” yapıp hindi gibi kabarmasını sağlıyordu!

Yazı başlığına “Eurovizyon” yazdınız mı; 300 bilmem kaç bin tık anında hesabınıza yatıyordu!

“Kadınlar büyük sever” diye salladınız mı köşeyi dönüyordunuz!

Özellikle “Burçlar”, “TV Programları” ve de “Futbol”  hem üyeleri hem de bu güzide sitemizi “ihya” ediyordu!

Haaa! Bir de “Şeyhler” vardı tabii! Ki hâlâ var!

Onları da “müritleri” uçuruyordu haliyle! Değil yazı yazmak; öksürseler bile binlerce “tık” yağmur gibi yağıyordu sayfalarına… Sitede esamileri okunmuyordu ama küplerini dolduruyorlardı işte.

Bir de “İkinci bir şık vardı” demiştik, değil mi?

“Sitenin sayfalı üyeleri tarafından okunmak, yorumlanmak” yani!

Sevsinler veya sevmesinler… Onların takibi altında olmak…

Onlara “Acaba bugün ne yumurtladı?” dedirtmek…

Gerekirse; konuyla ilgili olarak onları “klavye başına oturtmak”!

O kadar değerli ki!

En azından gelen tıkların kaynağı belli!

Az ama öz!

“Bütün bunların ne önemi var?” derseniz, dostlar… Vardır elbette bir önemi!

O taştan bu taşa sekmemek de önemlidir. Hepsinden öte bir “duruş” göstermek ve “çizgi” oluşturmaktır!

Ama sonuçta bütün bunlar bir “tercih” konusudur!

Mesela...Bir Nilgün Akad’tan, bir Ata Kemal Şahin’den, bir Ahmet Balcı’dan gelecek 3 tık; Googl’dan gelecek 3 bin tıka bedeldir benim için! (Örnekleri çoğaltabilirim.)

Bütün bu hengâme içinde araya bir “deneme”, bir “anı” veya bir “öykü” sıkıştırmak da kısa günün kârı işte!

Yorumlar konusuna gelince…

Onu da “likitleştirdik”!

Tek bir “eleştirel” yorum yazmadan 5 bin, 6 bin yorum alanlar var bu sitede!

“Yorum” dediğime bakmayın! “Kutlama mesajı” işte!

Yaz kardeşim! Allah rızası için bir de “eleştirel” yorum yaz!

Yaz da gör gününü!

Can Yücel gibi bir kez olsun “döte döt” de şu ömrü hayatında!

Çevren, gurubun seni dışlar ama elinde “özgürlüğün” kalır en azından!

Hepsinden öte bu danışıklı dönüşümlü tiyatro biter! Sen sağ onlar selamet!

En azından içinde ukde kalmaz!

Az buz bir şey değil ki bu!

Hâsılı dostlar…

“Dejenere etme” konusunda üzerimize yok! Bile bile lades!

Nasıl da biliyoruz “yan yolları”…

Allah’tan sayfalarımız var! Arşivimiz!

Yani efendim “Sicil dosyalarımız”!

İşte onlar yalan söylemez!

Yeri gelmişken ve umumi arzu üzerine… Bugün de bunlardan bahsettik işte!

Ne diyelim?

 İyi olur inşallah!

Güzel pazarlar efendim!