Çok yaklaştım

Çok yaklaştım biliyorum.

Elimi uzatsam tutacağım sanki.

Çok yaklaştım biliyorum.

Önümde gittikçe açılan bir sis perdesi var. Işıkları sislerin arkasından görebiliyorum.

Çok yaklaştım biliyorum.

Bir adım atsam oradayım, içindeyim.

Çok yaklaştım biliyorum.

Sıcaklığını yavaş yavaş tüm benliğimde hissediyorum.

Çok yaklaştım biliyorum.

O mu bana geliyor, ben mi O'na doğru akıyorum orası muamma.

Çok yaklaştım biliyorum.

Attığım her adımda, yaptığım her eylemde, aldığım her nefeste yaklaşıyorum. Son bir adım, son bir perde, son bir an kaldı, biliyorum.

Her ne oluyorsa tam o son evrede oluyor ve ben tekrar uzaklaşıyorum. Bir güç beni geriye itiyor, sis perdesi kalınlaşıyor, sıcaklık gidiyor, ışık uzaklaşıyor ve bir ses "şimdi değil" diyor.

Hep aynı şey oluyor; ne zaman çok yaklaştığımı hissetsem 3-5 adım geri gönderiliyorum. Biraz daha bekle zamanın gelmedi diyor.

Ve ben kendimi yine yalnız, yine karanlıkta ve yine başa dönmüş olarak buluyorum. Ulaşmak istediğim yer, yıldızlar kadar uzakta ama ulaşabileceğim umudunu bana bırakarak karşımda duruyor yine.

Bu sefer de olmadı, bir dahaki sefere olacak, umudu ile yeniden kendime dönüp eksik olan parçayı keşfetme ve tamamlama hırsıyla kalıyorum.

Bu gün olmasa bile bir gün mutlaka ulaşacağımı biliyorum.

Çok yaklaştım biliyorum..