Cumhuriyetci değil Tandoğancı

Bugün çeşitli yayın organlarından çağrılar yapıldı. Ey cumhuriyetçi halkım Tandoğan meydanına gelemiyorsan bile camına çerçevene bayrak as bütün olalım. Hava güzeldi şöyle bir yürüdüm sokaklarda. Kafamı da hafiften kaldırdım apartmanların camlarına doğru. Merak bu ya kim Tandoğancı kim değil (Cumhuriyetci değil Tandoğancı). Bir bina ilişti gözüme. Binanın sağlı sollu balkonlarına canım bayrağımı asmışlardı. Düşünmeden edemedim bu binada YÖK çüler mi oturuyor ne. Yoluma devam ettim bu düşünce ile. Bayrak görmek için zorluyorum kendimi fakat nafile. Uzak yerlerdeki apartmanların bir iki dairesi hariç camlar bomboş. Yahu diyorum bu millet cumhuriyeti sevmiyor mu?

Kesinlike seviyor, seviyorum, seviyoruz. Açık söyleyeyim canım bayrağımı ben de asmadım. Neden peki? Bayrağımı bir zümrenin tekeline vermemek için asmadım. Koltuk sevdalılarına alet olmamak için asmadım. Demokrasiye inancı olmayanlar için asmadım. Ama o bayrağımın üzerindeki hilal kalbimde kazılı.

Duyun ey Tandoğancılar. O bayrak benim de bayrağım. Sizin yüzünüzden canım bayrağımı sevemedim bugün. Ama kalbime kazıdım vatan, cumhuriyet aşkını. Ben meydanlarda konuşmam ben sandıkta konuşurum. Ben cumhuriyet insanıyım.