Dağ Kültürü ve Kuzey Irak Stratejileri

Anadolu mekânsalının doğasına ters siyasi kararlarla ve yapay olarak parçalanmışlığına ve bunun taşıdığı risklere; emperyalist güçler tarafından hazırlanmış ve taşeronları tarafından Türkiye’nin bütünleşik güneydoğusunda uygulamaya konulmuş olan stratejiye dikkat çekmek istiyoruz.

Önceki yazıda (bkz. http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=72182), Anadolu jeopolitiğinin, üzerinde kurulmuş her devlete kıtalararası sektörel ilişkiler ağını oluşturmak ve bunun temini için çağın gerçeklerine uygun bütünleşik yapıları gerçekleştirmek… gibi bir misyonu zorunlu kıldığından bahisle, Anadolu mekânsalının (mekân sisteminin) bütünleşik bir yaklaşımla yönetilmesi gerektiği belirtilmişti.

Bu yazıda, düşünen her insanımızın dikkatlerini, Anadolu mekânsalının doğasına ters siyasi kararlarla ve yapay olarak parçalanmışlığının taşıdığı risklereve uygulamadaki stratejiye çekmek istiyoruz.

Dağ, bütünüyle siyasi sınırın dışında kalmış, ya da iki ülke arasında sınır teşkil ediyor olabilir. Bu durumda arzu edilen şey, mücavir alanlar arasında yapı (ekonomik, sosyal ve siyasi durumlar) farklılıklarının kabul edilebilir seviyede olmasıdır. Özellikle nitelik farkları ve büyümesi fevkalâde önemli ekonomik, sosyal ve siyasi riskleri de beraberinde getirir.

Yapıları sağlam ve yaşam kalitesinin nisbeten yüksek olduğu mekân için <ı>Çekici güçler devreye girer ve mekânsal yer değiştirme (dış göç) baskısı artar.

Muhtemel iç ve dış tepkiler nedeniyle sınırları kapatmak mümkün olmayabilir ve göç ile gelen bir çok olumsuzlukları göğüslemek zorunda kalınabilir. Göç, göçü alan mücavir mekân için elbette büyük bir risktir[1].

Ancak, göçe dair olumsuzluklar tek taraflı işlemez…

Göç alan mekân, göçün getireceği olumsuzluklar karşısında bir dizi ekonomik ve sosyal endişeler taşıyabilir fakat göç veren mekân için durum çok daha vahimdir çünkü en önemli kaynağını; insan kaynaklarını kaybeder. Oysa hiçbir yönetim, kaynak kaybına uğramak istemez. Kaldı ki göçe katılan insanlar, o topluluğun ekonomik, sosyal ve kültürel yönden daha gelişmiş, öz güvene sahip, daha dinamik insanlarıdır.

Eğer bir de devlet olma iddiasında iseniz, buna rağmen insanları bir arada tutamıyorsanız, elbette ki bu durum dehşet vericidir. Dehşete kapılan insanların ne zaman, nerede ve ne yapabileceklerini kestirmek ise mümkün olmayabilir. Hukuk dışı yöntemler de dahil, kendilerince çözümler geliştirebilirler:

İçe dönük olarak:

1- Gelişkin mücavir mekânın sahip olduğu yaşam şartlarını kendi insanlarına verebilmenin gayretleri içine girmek.

2- İnsanların önüne büyük vizyon, büyük ideal koymak; kahramanlık gösterilerinde bulunmak; milli simgeler, milli düşmanlar, milli dostlar yaratmak…

3- Toplum üzerinde, yeni denetim ve kontrol mekanizmaları geliştirmek, baskıları artırmak.

4- Halkın onurundan, kaynaklarından ve geleceğinden tavizler vermek.

Dışa dönük olarak:

5- Bölgesel ve yerel gerçekleri dikkate almadan, bilim, akıl ve ahlâk dışı uluslar arası ilişki ve eylemlere girmek.

6- İnsanları tahakküm altında tutmak amacıyla, gelişkin mücavir mekânı, kendi düşük şartlarına çekebilmek ve bu mekâna ait <ı>çekici güçleri ortadan kaldırabilmek için hukuk dışı yollara (teröre veya eşkıyalığa) dahi başvurmak.

7- Gelişkin mücavir mekânda yaşayan insanların kendi tahakkümlerine razı olmaları için onların, yaşadıkları mekânda çatışmalara, dışlama ve aşağılamalara maruz kalacakları uygun ortamları oluşturmak.

8- Son çare olarak; gelişkin mücavir mekân ile gelişmemiş mücavir mekân arasındaki yapay bölünmüşlüklerin ortadan kalkması için her türlü yola baş vurmak.

Bu bağlamda yukarıdaki maddeler, Küresel güçler tarafından tezgahlanan, Kuzey Irak’ta ve Türkiye’nin Güneydoğusunda taşeronları tarafından uygulamaya sokulan stratejilerden birinin temel çıktılarıdır denilebilir.