Dağınık

Küstah ve şımarıktı hayat.
Laf dinlemeyen,
Ağzı bozuk bir adam gibi.
Hırpalıyor,
Sağa sola savuruyor.
Kollarımdan sıkıca tutmuş,
Bırakmıyor,
Canımı yakıyordu.
Direnip bir tokat atsam,
Dönüp bir tokat ta bana gelirdi.
Yoruldum.
Kıvrılıp bir köşeye,
Gözyaşlarına boğuldum.
Bir el dokundu omzuma.
Bak dedi, mazide kalan saflığa.
Kaybolan hafızanı kurcala.
Aşkı, sevgiyi hatırla.
Ben de peki, dedim ona.
Söz bir gün hatırlayacağım.
Ama sen de söz ver bana.
Ve bir daha elimi sakın bırakma

(Emel BALI)