Dağlarca'da Çocuk

Öğretmenle Oyun

…………………..
Sordu öğretmen, çocuklar
Gal mı güzeldir İskoçya mı?
Kala kaldık biraz.
Gallılar göz kırptı İskoçyalılara
İskoçyalılar Gallılara.

Biz sorduk öğretmene
Peki dört yönü içinde yeryüzünün
Batı mı büyük kuzey mi?
Karşılık veremedi ki sustu sustu sustu
Deliler gibi öğretmeni alkışladık hepimiz.

Savaştan uzak, barış içinde eşitlik ve mutluluk içinde yaşayan bir dünya çiziyor. İşte başka bir şiirinde bu düşüncesini şöyle dile getiriyor:

Andersen Dedeyle Yıldızlar

…………………….
Seslendi Kuzey Yıldızı:
-Dede
Başını sallamandan anlıyorum.
Anlıyorum gülümsemenden de.
Çocuklarla yıldızlar eşittirler diyorsun.

Nasıl eşit olabilir
Milyonlarca yıldızla
Küçük İsveç’in çocukları?

Biraz düşündü Andersen dede
Çiçek gibi sallanırken
Gülümsedi daha sıcak
-Evet dedi
Hepinizle eşittirler
Kimi yüz kimi bin kimi on bin kimi yüz bin yıldız.

Ozan yeryüzündeki tüm çocuklara aynı sevgi ve aynı duygularla yaklaşıyor.

Dağlarca yurdunun çocuklarını yeryüzündeki çocuklarla bir düşünür. “Haliç” adlı yapıtında yer alan “Çocuk Yığınları” adlı şiirine bir bakalım:

Çocuk Yığınları

Oynaşırlar eski evlerin düzlüklerinde, alancıklarda,
Binbir ses, yer kuşlarından bir sürü.

Acı mor, acı sarı, acı yeşil giysiler,
Geçmişten geleceğe uzanan büyü.

Biri kuru ekmeğini yer, sevinci katık,
Yaşamak bu, bitmez tükenmez bir türkü.

Kımıldarlar hep, koşarlar hep.
Taşar dört yöne içine sığdığımız görüntü.

Neden mi yeryüzü çocuklarına benzerler,
Çocuklar bir tek ulustur çünkü.

Yeryüzü çocukları derken “çocuklar bir tek ulustur” diyerek tüm çocukları renk, ırk ayırımına girmeden anlatıyor.

Trabzon Lisesi'nin 100. Yıl Dönümü: Mayıs 19887:Öğrencim Deniz Erbaş ile "Barış" adı sergisindeyiz
Trabzonlu ozan Özer Ciravoğlu'yla ve öğrenciler Maraş Caddesinde

Öğrencilerle Trabzon Uzungöl gezisi