DEMİRLİ KÖYÜNE SELAM

Kızıltepe Ortaokulu’ndan sonra Diyarbakır Erkek İlköğretmen Okulu’nda önce gündüzlü ve üç ay sonra yatılı okumaya başladım. Bunun ayrı bir öyküsü vardır.1963-1964 yılında mezun olduktan sonra ilk görev yerim Kırşehir / Çiçekdağı ilçesine bağlı Demirli Köyünde göreve başladım. Yıl 1964-1965. Demirli Köyü Kırşehir’den Çiçekdağı ve Yerköy’e giderken Göllü Nahiyesinden sonra yol üstünde olan bir köydür. Yaklaşık 70 haneli ve 950 nüfuslu bir köydür. O yıllarda Mehmet Ali İnce adında bir muhtarı vardı.  Görevli olduğum okulda 75 öğrencim vardı. Tek öğretmen ve okul müdürü olarak 5 Sınıflı bir okulda ders veriyordum. Heyecan dolu bir öğretmendim. Köyümü ve öğrencilerimi çok seviyordum. Demirli’ de yakından tanıdığım ve çok sevdiğim bir Osman Demir vardı.  Ben hep ona Osman dayı derdim. Onun dört oğlu bir kızı vardı. En büyük oğlu Ali, diğerleri Ziya, Mehmet ve Emin. Ziya Kırşehir öğretmen okulunda öğrenci idi.  Mehmet ve Emin’de benim öğrencilerim idiler.  En büyükleri Ali askerliğini bitirmiş evli ve bir çocuk babası idi. Oğlunun adı da Osman’dı.  Küçük Osman  üç,dört yaşlarında  idi.  

1965 Şubatında birinci karne nedeniyle memlekete gitmiştim. Yani Kızıltepe de idi. Şubat’ın ilk haftasında Ali Demir arabayı hazırlıyor ve Demirli’ ye yakın kömür ocağına gidiyor.  Bir arabalık kömür alırken kömür ocağı çöküyor. Ne yazık ki kömürün altıda can veriyor, bu acı haber bana tez ulaştı. Sömestr tatili bitmeden Demirli’ ye döndüm.  Köy yasa boğulmuştu. Ağladım, acıları paylaştım. Çünkü bu aileyi ve Ali ‘yi çok seviyordum.  Hatta benim Kırşehir’den Malya D.Ü.Ç. den ( Yeni adı: TİGEM’dir. ) evlenmeme o vasıta olmuştu.  “ Sevgili -Öğretmenim, senin düğününü burada, yani bizim evde Demirli ’de yapacağız “ diyordu. Ama ne yazık ki evlenmemi o görmedi. Ben o köyde iki yıl öğretmenlik yaptım. Tayınım başka yere çıktı.  Ama Osman Dayı ölünceye kadar onlarla haberleştim ve ne zaman Kırşehir’e gidersem Demirli ‘ ye de giderdim.

 Evet, aradan yarım asırdan fazla bir zaman geçti. (55 yıl)  Halen çocukları ile haberleşmeyi kesmedim.  Geçenlerde eski defterleri karıştırınca bir dosyamın içinde sarı bir kâğıda ve kurşun kalemle yazdığım bir şiir önüme pat diye düştü.  Bu şiir,  Demirli’ de Ali Demir için yazdığım   şiir  idi.  “ ALİ  DEMİR’E  AĞIT “ adını. taşıyor. O acı günleri bir kez daha yaşadım.  Ali Demir’i rahmetle anıyorum ve onun için yazdığım bu şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum.   

 ALİ DEMİR’E AĞIT

 5 Şubat 1966 yılında kömür ocağının çökmesiyle     

         aramızdan ayrılan Ali Demir’i rahmetle anarak,

Köye aniden bir haber geldi

Haber der Ali’m nerede kaldı?

Olmaz olsun haber dağları deldi

Haber der Ali’m nerede kaldı?

Ah Ali vah Ali dağlar ağlasın

Geride kalanlar kara bağlasın

Dereler, ırmaklar boşa çağlasın

Annen der Ali’m nerede kaldı?

Ali’min belinde beylik tabanca

Kör olası ocak vurdu hunharca 

Gözleri yaşlı Osman Bey amca

Baban der Ali’m nerede kaldı?

Ali’den öksüz bir Osman kaldı

Osman’dan yetim bir Ali kaldı

Geride yaslı bir gelin kaldı

Ziya der Ali’m nerede kaldı?

GÜLER der, Ali’m yerin nur olsun

Kabrinin içine melekler dolsun

Cenneti ala gül gülistan olsun

Emin der Ali’m nerede kaldı?

                            Abdülkadir GÜLER

                    Demirli Köyü İlkokulu Müdürü

              9 Şubat 1966  -  Çiçekdağı  / Kırşehir   

                    Abdülkadir GÜLER

                    04.08.2020-  SÖKE