Deniz feneri, yelkenli ve sayılarla oynamak

O limandaki deniz feneri sekiz saniyede bir göz kırpıyordu. En güzel yelkenliyi aramıştı bütün gün. Sabah güneş doğduktan sonra ışığı görünmez olmuştu. Denizde fenerin farkında bile olmadan süzülen bir yelkenli göründü. Sakin bir günde hafifçe esen rüzgardan başka, yelkenli ne isterdi ki. Yarın denizin ne yapacağıni bilemezdi, bugünün güzel havasını değerlendirmeliydi.

Gün ışığında ve gece karanlığında, bu fener kaç kez göz kırpar? Tüm gün boyunca onbin kereden fazla yanar söner. Ben çok severim böyle sayılarla oynamayı. Her sayının oynanacak bir özelliği vardır.

Öyle sıradan bir sayı değildir onbin. Onbin gün yaşamışsanız henüz gençsinizdir. Gecikmiş yıllardadır ikinci onbin. Geleceğinden umudumuz bile olmayabilir üçüncü onbinin. Yedi yıl sonra ikinci onbini görmek şimdi benim en yakın hedefim.

Deniz fenerinde onbin yalnızca bir günde olur biter. Doğan güneşle bir diye saymaya başlarım, deniz fenerinin yakınına oturup. Yağmur yağar, dalga olur, bulut gider, güneş batar, mehtap olur, yıldızlar parlar. Zordur saymak hiç durmadan bütün gün ve gece. Durgunsa deniz uykum gelir, dalgalıysa korkarım. Yorgun düşsem de beklerim sabaha kadar. Birden o sayı söylenir ve sabah olur.

Sekiz saniyede bir yanar ve hemen söner fenerin ışığı. Yelkenli yalnızca uzaklardayken arar fenerin ışığını. Devrilmeyecekse rüzgarda ve yakınsa kıyıya umurunda değildir fenerin olup olmaması. Dalgalar korkutunca, umutsuzluk artınca anımsar feneri. Sanki uzaklara götürmek için eser rüzgar. Dalgalar yelkenliyi fenere sürükler. Hangisi yelkenlinin dostudur, hangisi fenerin. Yelkeni doldurup rüzgarla, gider uzaklara ve geri gelmez bir daha.

Rüzgarı sevmez deniz feneri. Yelkenli rüzgarsız yapamaz. Kuş misali gitmek ister uzaklara. Deniz feneri özler yelkenliyi. Karadadır deniz feneri, denizdedir yelkenli. Denize açılamaz deniz feneri, karaya gelemez yelkenli.