Deprem mi var.?

Günlerdir pür dikkat dinleyip zihnimde sentezini yapıyorum, neden? Bizden önce yaşayıp, bize can bedeli bu toprakları bağışlayan toplum gözüyle fedakar Tanrı katında bedelsiz can vermenin mükafatı; şehitlikken ve bu canı vermeye devam ederken , insanların memnuniyetsizliğini anlayamıyorum .Aslında kimse kimseyi anlayamıyor zira , sözcükleri öyle bir hale getirdiler ki dil de sınıflar oluştu .Kimin hakkı vardı dilimizi anlaşılmaz, sözcüklere parçalamaya. Topa tüfeğe ne hacet, masrafsız ayıklama, ne çok yabancı hayranı hasta beyin varmış. Tuvaleti hela diye kullanan Osmanlı'yı beğenmeyen Fransız'ın dün Luvr sarayında işeyecek yeri olmadığından, yerlere tavuk gibi tünerken, geçmişde de , büyük annesini Osmanlı'ya borçları için ricacı yollarken, boynu bükük haysiyetten uzakken , sütten çıkmış ak kaşık gibi ahkam kesmesi , kısacası; bize akıl vermesi . Türkiye'nin içinde cadde sokaklarda örnek şahsiyetlerin isimlerinin yerine , ecnebi isimlerle adeta yatıp kalkmamız , sorduğunuz şeylerin bile isminin Türkçe'si varken , hayranlığın daniskası , al eline lugatı çevirki öğrenesin .

Yabancıyı sevelim içimizde koruyalım da ;koynumuza girecek kadar teslim olmayalım. Sakin çalışan komsunu koruyup kollayan, insanları pirinç tanesi misali ayıklama yapmayı kim diliyor.Bunu kendinde hak gören kimler .Herşeyin mükemmeli oluşuyor, bizim geçmişten getirdiğimiz özelliklerimizden vazgeçmemizi isteyenler , borazanlarını geceden çalıyorlar, evlat babayı kız anayı beğenmiyor .Hayır;dışardasın diyor, benimseyip sahiplenme yerine , ben farklıyım, hastalığına yakalanıyor .Türk toplumunu meydana getiren , kültürü , ülküsü vatanına bağlılığı, satın alınamayacak olan edep saygısı , bize bu vatanı armağan edenlere minnet şükran duygusu ise ;pamuk ipliğine emanet .Çocukluğumda birine hakkını iade etmek erdemlilikti, şimdi infial , niye mi?.Haksız el uzatmada insanı caydıracak ne var ? Kocaman bir hiç .Öldür birini çok üzülme !nasılsa kurtulur fikri, sinsice yerleşiyor. Hataları eksikleri olsa da , bazı güzel şeylerde oluyor da sanırım sesini mi duyuramıyor veya düzeni kendi mekanı sananlar mı engelliyor?Belki de çırpınıyoruz niyemi ?.Arkadaş, ben kendimi depremin kalıntıları arasında hissediyorum. Herkesin , herkesimin olayların yapılış kaynaklarını odaklarını, sebep , getirilerinin sentezini iyi yapmamız lazım. Eli ilgilendirip, iştahını dün gibi bu günde kabartan , bu pastanın nasıl dişlerine alacakları, payı keyifle yemektir.