Dertler bitmese de...

Dertlerinden kurtulmayı düşlersin hep... Her zaman mutlu olmayı hayâl edersin. Maddi güçlüklerinin olmadığı, maneviyatta ise en üst sıralarda olabildiğin bir yaşam sürmeyi istersin; ama olmuyor. Ailen, arkadaşların, çalışma koşulların bunlara hep engeldir. Ay başı gelmeden ay sonunu düşünürsün, düşünürsün de işin içinden çıkamaz olursun. Dertlerin sarıp sarmalamıştır seni gecenin gerçekliği gibi...

Kendini yorgun hissedersin. Tamam bugün de bitti dersin ama yarın ya bundan da kötü olursa diye düşünmekten de alı koyamazsın kendini. Yaşadığın hayatı sorgulamaya başlarsın. Bir çizgi film karakterinin dediği gibi "Neden her zaman ben" demeye başlarsın. İşte bu gerçekliktir. Sonra durumu kıyaslamaya başlarsın. Başımı sokabildiğim bir evin, seni yanlız bırakmayacağına inandığın bir eşin, dünyalar tatlısı bir çocuğun, seni sarıp sarmalayan, özel günlerde ellerini öpebildiğin hayır dualarını alabildiğin aile büyüklerin, ihtiyaçlarını giderebildiğin parayı kazandığın bir işin vardır. Dostların olmasa da derdine ortak olmaya çalıştığın arkadaşların vardır yanında. Ya bunların hiç biri olmasaydı diye düşünürsün içinden. Sonra da "Aslında ben çok mutlu ve dertsizmişim" dersin de kendine geliverirsin bir anda. Ya olmasaydılar. Gören gözün, işiten kulağın, konuşan dilin, düşünen beynin vardır. Ya olmasaydı bunların hiç biri!? Bu durumda ben mutluyum. Sizlerin de bu şekilde düşünerek mutluluğu farketmenizi isterim.

Farketmek yaşadığımız anlamına geliyor. Yaşamak, her şeye rağmen yaşamak, dört dörtlük olmasa da dört ikilik yaşamak. Bardağın dolu tarafını görerek yaşamak. İşte mutluluk ve dertlerden arınmak böyle olur... Dertlerin hiç bitmese de mutluluğu dertlerine rağmen yakalayabilirsin...