Devlet tiyartrolarımıza ne oluyor?

Bilemiyorum dünyanın neresinde bir ülkenin resmi sıfatlı tiyatrosu var ve bu resmi sıfatlı tiyatro da kendi ülkesinin halkına yabancı yapımları sahneleyerek onları eğelendirir ve düşündürür. Ben bir tiyatro sever insan olarak böyle bir uygulamadan asla keyif alamıyorum.

Benim ödediğim vergilerden maaşını alan insanların oluşturduğu bir kamu kurumu olan Devlet Tiyatrolarının sahnelediği oyunların büyük bir çoğunluğu yabancı menşeyli. Bence bu tam bir rezalettir. Kimse kusura bakmasın. Ben bir Türk vatandaşı olarak, coni, juliyet, gibi acayip isimlerden de bu isimlerin altında sahnelenen oyunlardan da bir tad alamıyorum.

Hemen hemen hiçbir Türk vatandaşını eğelendirmeyen ve düşündürmeyen tiyatro eserlerini seyretmeye bizler neden mahküm edilmek isteniyoruz. Sayın Kültür Bakanımız Ertuğrul Günay beyefendinin bu soruma bir yanıt vermesi ve bizleri ikna etmesini bekliyoruz.

Devlet Tiyatrolarında seyrettiğim bir oyun, bana zülüm gibi gelmemelidir. Ne zaman bitecek de gideceğim diye düşünmemeliyim. Ama maalesef sonuç hep böyle oluyor. Bu yabancı kökenli eserleri izlemekten bıktık artık. Nezaketen oyuncularımızı alkışlıyoruz. Oysa onları gönülden alkışlamalıyız.

Sonuç itibariyle ortaya bir eser konuyor. Büyük bir emek harcanıyor. İzleyenlerin de bu işten keyif almaları gerekmez mi? Muhakkak ki gerekir. Zira onlar da para ödeyerek oraya geliyorlar ve eğelenmek güzelce vakit geçirmek istiyorlar. Bu onların da en doğal haklarıdır.

Daha önceleri sürekli yatan Devlet Tiyatroları şimdilerde ağırlıklı olarak yabancı oyunlar sahneleyerek vakit öldürmekten başka bir iş yapmıyorlar. Bence sürekli yatmak ile kimselerin bir anlam veremediği oyunları sahnelemenin hiç de bir farlkarı yok.

Nerede Türk Tiyatrocuları, Türk Tiyatro yazarlarımız ve onların oyunları? Neden bunlara ağırlık verilmiyor.? Bu kötü gidişe kim veya kimler dur diyecek bilemiyorum. Ama kimselerin bu yanlışlara dur deme niyetinin olduğunu da sanmıyorum. Zira ufukda böyle bir parıltı yok maalesef.

Kimse bana beğenmiyorsan gitme kardeşim diyemez. Benim Tiyatroya gitme hakkım ve ihtiyacım var. Üstelik bu adamlar benim ödediğim vergilerlerden de aylıklarını alıyorlar. Bu nedenle de kendilerine hesap sorma hakkımın olduğuna inanıyorum.

Özel tiyatroların fiyat tarifeleri, tam anlamıyla uçuk ve kaçık. Anadolu insanı 30-40 YTL ödeyerek tiyatro seyredemez. Bu paralar o insanların haftalık ve hatta aylık ihtiyaçlarını karşılayacak kadar fazla paralardır onlar için.

Tiyatro izlemek her insan için keyif verici, öğretici ve eğitici yan ve yönleri olan bir etkinliktir. Bu yönüyle tiyatro izlemeye zengin kesimden çok fakir kesimin ihtiyacı vardır. Onların gözünün açılması, kendi haklarını koruyup kollamaları bakımından çok önemlidir.

Bazı okurlarım, "Fakirin gözünün açılmasını isteyen mi var" diye der gibi olduğunu hissetmekteyim. İşin burası gerçekten doğru. Teorik olarak halkın aydınlanmasını herkesin istiyor görünmesinin pek fazla bir anlamı yok. Pratikte böyle uygulama yoksa, sonuç olarark birilerinin başka birilerini kandırıyor olduğu şeklindeki düşünceler haklılık kazanırlar.

Bu konunun yetkili ve sorumlular tarafından dikkate alınarak yerli yapım eserlerin sahnelenmesi yönünde daha çok özen gösterilmesini bekliyorum ve istiyorum. Tabii ki bu benim kişisel bir düşüncem de değildir. Tüm halkımızın böyle istediği de ayrı bir gerçektir.